پاسخ: اگر نیت روزه ماه رمضان را فراموش کند وتا قبل از ظهر متذکر شود نیت همان وقت کافی است ولی اگر بعد از ظهر متذکر شود بنابر احتیاط واجب کافی نیست ، بنابر این باید نیت روزه نماید واحتیاطا پس از ماه رمضان قضا کند. البته منظور از نیت گفتن کلامی نیست یا به قلب سپردن مطلبی نیست بلکه همین که درضمیر ناخود آگاه او انگیزه روزه باشد کافی است حتی اگر تفصیلا متوجه نباشد.

پاسخ: اسپرى که براى تنگى نفس استعمال مى ‏شود اگر دارو را فقط وارد ریه کند روزه را باطل نمى ‏کند.

پاسخ: باقی ماندن برجنابت درماه رمضان تاطلوع فجر ،روزه را باطل میکند پس کسی که درماه رمضان عمداً بدون غسل مانده و فجر طلوع کرده است،آن روز از به قصد مافی الذمه،واجب است امساک کند ولی بعداً باید روزه آن روزرا باز به قصد مافی الذمه قضا نماید .اما مریضی که نتواند غسل کند تیمم می کند و روزه اش صحیح میباشد.

پاسخ: هرگاه روزه دار عمدا قی کند اگرچه بواسطه مرض و مانند آن ناچار باشد , روزه اش باطل می شود, ولی اگر سهوا یا بی اختیار قی کند اشکال ندارد.

پاسخ: احتیاط واجب آن است که روزه دار دود سیگار و تنباکو و مانند اینها را هم به حلق نرساند.

پاسخ: اگر قبل از دخول فجر بیدار بود و یقین داشت که تیمم در تنگی وقت بر او واجب نیست و تیمم هم نکرد و اذان گفت و بعدا مساله را فهمید، روزه او صحیح است.

پاسخ: زنى که زائیدن او نزدیک است (ماه های هشت و نه) و روزه براى خودش یا حملش ضرر دارد، روزه بر او واجب نیست ولی باید بعدا آن را قضا کند و براى هر روز یک مُد طعام (۷۵۰ گرم نان یا ماکارونی یا آرد) بابت کفاره به فقیر دهد.
واما زنى که در ماه های آخر بارداری نباشد (از ماه اول تا اخر ماه هفتم) اگر روزه برای او یا حملش ضرر داشته باشد یا اینکه سبب افتادن وی در مشقتی که عادتا قابل تحمل نیست گردد روزه بر او واجب نیست و باید قضا نماید و کفاره ندارد.

پاسخ: کفاره ندارد واگرمرض او تا سال بعد ادامه داشت به احتیاط واجب برای هر روز ۷۵۰ گرم گندم به فقیر بدهد.

پاسخ: مستحب است برای کسی که روزه مستحبی گرفته روزه خود را قطع کند اگر برادر مؤمنی او را به طعامی (مثلا او را به یک وعده اغذا )دعوت کند.

پاسخ: اگر ترس ضرر باشد روزه واجب نیست.