پاسخ: اگر اهمال کرده تا طلوع فجر (اذان صبح) ناپاک بماند روزه آن روزش باطل است و همانند بقاء عمدی بر جنابت می باشد و آن روز را باید امساک کند و بعدا قضا کند و به احتیاط واجب کفاره باید بدهد، و اگر غسل ممکن نباشد باید تیمم نماید. و اگر از روی جهل قصوری غسلش را قبل از فجر انجام نداده و معتقد بوده که روزه صحیح است، چیزی بر او نیست و روزه اش قضا ندارد.

پاسخ: مسواک زدن در ماه رمضان مفطر نیست اگر روزه دار ذرات خمیر دندان را که با آب دهان قاطى شده فرو ندهد. ومقدار کمى که در آب دهان از بین مى رود به روزه ضرر نمی رساند.

پاسخ: وارد شدن فقط هوا روزه را باطل نمی کند.

پاسخ: در هر دو صورت روزه را باطل نمی کند .

پاسخ: اگر نمی دانسته است که بقاء بر جنابت روزه را باطل می کند و یا اصلا به این معانی توجّه نداشته است روزه او صحیح است و قضا و کفاره ندارد.

پاسخ: اماله کردن با چیز روان اگرچه از روی ناچاری وبرای معالجه باشد , روزه را باطل می کند.

پاسخ: بنابر احتیاط واجب رساندن غبار غلیظ به حلق روزه را باطل می کند , چه غبار از چیزی باشد که خوردن آن حلال است مثل آرد ,یا غبار چیزی باشد که خوردن آن حرام است مثل خاک .

پاسخ: اگر کسی استمناء کند ، در حالی که جاهل باشد به اینکه استمناء روزه را باطل می‏‌کند چنانچه در جهل خود معذور باشد ، روزه اش صحیح است .
و همچنین اگر با خود کاری کند در حالی که از خود مطمئن بوده منی از او خارج نمی شود و اتفاقا و بدون قصد منی خارج شود روزه صحیح است.
و گرنه در صورتی که بداند آن کار روزه را باطل می کند ، اضافه بر قضا ، کفاره هم بر او واجب می‏شود . وهمچنین است بنا بر احتیاط واجب کسی که جاهل به حکم است ولی در جهل خود معذور نیست و مطمئن هم نیست یعنی احتمال می دهد که مبطل باشد.
و در کفاره افطار روزه ماه رمضان ، کافی است به شصت فقیر غذا بدهد به هر کدام ۷۵۰ گرم گندم یا آرد یا نان .
و نسبت به گذشته توبه و استغفار کند.

پاسخ: واجب است بر طبق اوقات شرعی همان شهر روزه بگیرید هرچند روز بلند باشد ولی اگر روزه گرفتن مشقت زیادی داشته باشد و عادتا قابل تحمل نباشد ، جایز است در هنگام شدت گرسنگی و تشنگی بنابر احتیاط واجب تنها به مقدار ضرورت آب بنوشید یا غذا بخورید و باید بقیه روز را به احتیاط واجب امساک کنید و بعد از ماه رمضان این روز را قضا کنید و کفاره ندارد.
و نیز می توانید در محدوده زمانی بین اذان صبح تا قبل از اذان ظهر به مقدار مسافت شرعی (۲۲ کیلومتر) از آخرین خانه های شهر خارج شده و روزه خود را در آنجا افطار کنید و به شهر بازگشته و در این فرض امساک واجب نیست و باید بعدا آنرا قضا کنید و کفاره ندارد.
و اگر روزه مانع کاری باشد که امرار معاش متوقف بر آن است مثلا موجب ضعف شود به گونه ای که امکان ادامه کار نباشد یا به حدی موجب تشنگی شود که قابل تحمل نباشد, پس اگر تغییر کار یا ترک ان در ماه مبارک رمضان ممکن باشد وبتواند زندگی را با مالی دیگر هرچند با قرض ادامه دهد, این کار را انجام دهد و روزه بگیرد. و در صورتی که این امر میسور نباشد, باید روزه بگیرد, ولی هنگام ضعف شدید می تواند با نوشیدن آب یا خوردن غذا بنا بر احتیاط واجب (فقط) به مقدار ضرورت ضعف خود را برطرف کند و خوردن بیش از آن مقدار اشکال دارد, و به احتیاط واجب باید بقیه روز را امساک کند، و باید بعد از ماه مبارک رمضان آن را قضا نماید وکفاره بر او واجب نیست.

پاسخ: مقداری را که توانایی دارید باید قضا کنید.