پاسخ: احتیاط واجب آن است که نماز را با اوقات نزدیکترین کشور و یا شهری که در بیست چهار ساعت دارای شب و روز می باشد تطبیق دهد و نمارهای پنجگانه را برابر اوقات شرعی آنجا بخواند هر چند با قصد قربت مطلقه.
و اما روزه را باید به کشوری برود که بتواند روزه ماه رمضان را بگیرد که فضیلت بسیار دارد و اگر ممکن نشد در غیر ماه رمضان چنان کند و قضا به جا آورد .

پاسخ: اگر در ماه حد اقل ۲۰ روز کامل در آنجا بمانید و این امر برای دو سال یا بیشتر باشد شهر محل تحصیل مقر شما است و حکم وطن را دارد و نماز تمام و روزه صحیح است، ولی در بقیه سفرها نماز شکسته است.

پاسخ: زنـى کـه بـچه شیر مى دهد و شیر او کم است چه مادر بچه یا دایه او باشد ، اگـر روزه بـراى خودش یا بچه اى که شیر مى دهد ضرر دارد ، روزه بر او واجب نیست ، و باید براى هر روز یـک مـد طعام (۷۵۰ گرم نان یا ماکارونی یا آرد) به فقیر بدهد ، و روزه هایى را که نگرفته باید قضا نماید . ولى بنابر احتیاط واجـب ایـن حـکـم اخـتصاص به موردى دارد که شیر دادن بچه منحصر به همین راه باشد ، و اما اگر راه دیـگـرى بـراى شـیر دادن بچه باشد - مثلا این که بتواند از شیر خشک استفاده کند – بنا بر احتیاط واجب باید روزه بگیرد.

پاسخ: قدر متیقن از مواردی که استخاره در آن مشروع است موردی است که بعد از مشورت از اهلش نتیجه نگیرید و در تحیر بمانید.
و مخالفت با استخاره انجام شده حرام نیست ولی ممکن است موجب پشیمانی گردد مگر اینکه موضوع استخاره را تغییر دهد همانند اینکه قبل از آن کار صدقه داده شود که بلا دفع گردد.

پاسخ: باید غسل کنید و نماز و روزه ها را قضا کنید.

پاسخ: اگر بیم افتادن به گناه نباشد حضور مانعی ندارد ولی وظیفه نهی از منکر هم باید رعایت شود.

پاسخ: در صدق عنوان راننده و مانند آن، معتبر است که تصمیم بر ادامه رانندگی داشته باشد، و زمان استراحتش بیش از مقدار معمول رانندگان طولانی نباشد، پس کسی که مثلاً در هفته یک روز سفر می‏رود، راننده بر او صدق نمی‏کند، و اما عنوان «کثیر السفر» بر کسی صدق می‏کند که حداقل ده بار در ماه، و در ده روز آن سفر برود، یا ده روز در حال سفر باشد هر چند در ضمن دو یا سه سفر، با این شرط که تصمیم بر ادامه داشته باشد به مدت شش ماه در یک سال، و یا سه ماه در چند سال را داشته باشد، و در این صورت نماز او در همه مسافرتها هر چند غیر سفرهای متکرر او باشد تمام است. البته در دو هفته اول بین نماز شکسته و تمام احتیاطاً جمع نماید. و اگر عدد و یا روزهای مسافرت او در ماه هشت یا نه باشد ـ بنابر احتیاط واجب ـ در همه سفرها باید هم شکسته بخواند و هم تمام، و اگر کمتر از این باشد نماز شکسته است.

پاسخ: در مکه چند چیز مستحب است، از جمله:
زیاد خدا را ذکر نمودن و خواندن قرآن.
ختم نمودن قرآن در آن جا.
نوشیدن از آب زمزم، و بعد از آن این دعا را بخواند:
«اللهم اجعله علما نافعا و رزقا واسعا و شفاءاً من کل داء و سقم» سپس بگوید: «بسم الله و بالله و الشکر لله».
زیاد نگاه کردن به کعبه.
در شبانه روز ده مرتبه طواف نمودن اطراف کعبه، در اول شب سه طواف، و در آخر شب سه طواف، و پس از صبح دو طواف، و بعد از ظهر دو طواف.
در روزهای اقامت در مکه سیصد و شصت مرتبه طواف نماید، و اگر این مقدار نتوانست پنجاه و دو مرتبه طواف کند، و اگر آن هم میسور نشد هر مقداری که بتواند.
شخص صروره (کسی که برای اولین بار حج انجام می دهد) به خانه کعبه داخل شود، و مستحب است قبل از دخول غسل بنماید، و در وقت داخل شدن بگوید:
«اللهم انک قلت: و من دخل کان آمنا، فآمنی من عذاب النار».
پس دو رکعت نماز گزارده بر سنگ قرمز بین دو ستون، در رکعت اول بعد از حمد سوره حم سجده و در رکعت دوم بعد از حمد پنجاه و پنج آیه از سایر آیات قرآن بخواند.
نماز خواندن در هر یک از چهار گوشه کعبه، و بعد از نماز این دعا را بخواند:
«اللهم من تهیا او تعبا او اعد او استعد لوفادة الی مخلوق رجاء رفده و جائزته و نوافله و فواضله، فالیک یا سیدی تهیئتی و تعبئتی و اعدادی و استعدادی رجاء رفدک، و نوافلک و جائزتک، فلا تخیب الیوم رجائی، یا من لا یخیب علیه سائل، و لا ینقصه نائل، فانی لم آتک الیوم ثقة بعمل صالح قدمته، و لا شفاعه مخلوق رجوته، و لکنی اتیتک مقرّا بالظلم و الاساءة علی نفسی، فانه لا حجة لی ولا عذر، فاسالک یا من هو کذلک ان تصلی علی محمد و آل محمد و تعطینی مسالتی و تقی عثرتی و تقلبنی برغبتی، و لا تردنی مجبوها ممنوعا و لا خائبا، یا عظیم یا عظیم یا عظیم ارجوک للعظیم، اسالک یا عظیم ان تغفر لی الذنب العظیم، لا اله الا انت».
و مستحب است هنگام بیرون آمدن از کعبه سه مرتبه «الله اکبر» بگوید، و بگوید:
«اللهم لا تجهد بلاءنا، ربنا و لا تشمت بنا اعداءنا، فانک انت الضار النافع».
بعدا پایین آمده، و پله ها را در سمت چپ خود قرار داده کعبه را استقبال نماید، و نزد پله ها دو رکعت نماز بخواند.

پاسخ: توبه و استغفار کنید و اگر کسی روزه ماه رمضان را به خوردن یا آشامیدن یا جماع یا استمناء باطل کند ، در صورتی که بداند آن کار روزه را باطل می کند، علاوه بر قضا ، کفاره هم بر او واجب می ‏شود. و همچنین (بنا بر احتیاط واجب) کسی که جاهل به حکم بوده ولی در جهل خود معذور نبوده و احتمال می داده که این کار مبطل روزه باشد ، کفاره بر او لازم می گردد. و اما کسی که مساله را نمی دانسته و در جهل خود معذور بوده یا مطمئن بوده که این کار روزه را باطل نمی کند کفاره بر او نیست و فقط قضا کافی است. و اگر استمناء کند یا باقی بر جنابت بماند ، در حالی که جاهل باشد به اینکه چنین کاری روزه را باطل می ‏کند چنانچه در جهل خود معذور باشد ، روزه اش صحیح است. ولی اگر می دانسته این کار مبطل روزه است ولی نمی دانست کفاره دارد در این صورت باید قضا کند و کفاره هم بدهد.
و در کفاره افطار روزه ماه رمضان ، کافی است به شصت فقیر هر کدام یک مد طعام بدهد (۷۵۰ گرم گندم یا آرد یا نان یا ماکارونی و مانند آنها) . و اگر قضای آن را یک سال تأخیر بیندازد تا ماه رمضان بعد برسد باید بابت هر یک روزعلاوه بر قضا یک مد طعام (کفاره تأخیر) به فقیر بدهد و اگر بیش از یک سال تاخیر بیندازد کفاره تکرار نمی شود.

پاسخ: ضعف به تنهایی مجوز روزه خواری نیست هرچند شدید باشد ، مگر این که موجب مشقت (سختی زیاد که عادتا قابل تحمل نیست) باشد که در این صورت خوردن یا آشامیدن (فقط) به مقدار ضرورت جایز است ولی به احتیاط واجب بقیه روز را امساک نماید و باید بعد از ماه مبارک رمضان قضا نماید و کفاره بر او واجب نیست.