پاسخ: اگر این کار پس از فوت موالات عرفی باشد، سعی اش صحیح است وگرنه به احتیاط واجب صحیح نیست. البته اگر این کار را بر اثر جهل ناشی از قصور انجام داده باشد، صحیح است.

پاسخ: اگر جاهل قاصر (غیر معذور) باشد، به صحت سعی اش ضرر نمی زند.

پاسخ: سعی اش صحیح است و چیزی بر او نیست.

پاسخ: اگر سعی را پس از فوت موالات عرفی از سر گرفته باشد، سعی اش صحیح است و اگر پیش از فوت آن باشد، به احتیاط واجب صحیح نیست، مگر آن که جاهل قاصر باشد که در این صورت نیز بنابر اظهر صحیح است.

پاسخ: اگر طبقه بالایی میان دو کوه باشد، نه بالاتر از آن ها سعی در آن جایز است وگرنه جایز نیست و در صورت دوم حکم کسی که از طبقه دوم سعی کرده است، حکم کسی است که بر اثر جهل سعی نکرده است که در رساله مناسک ذکر شده است.

پاسخ: این کار در حال اختیار جایز نیست، زیرا در این صورت دیگری او را سعی داده است نه این که خودش سعی کرده باشد.

پاسخ: این کار لازم نیست، بلکه کافی است که هنگام شروع به حرکت رو به روی آن باشد.

پاسخ: آری، بنابر اظهر قطع اختیاری آن جایز است، لیکن باید پس از فوت موالات عرفی آن را از سر بگیرد.

پاسخ: جایز است.

پاسخ: در حالت اختیار، جایز نیست که سعی را تا روز بعد به تأخیر اندازند.

پاسخ: جایز است.

پاسخ: اگر این کار را در حال راه رفتن به سوی آن انجام داده باشد، مُجزی نیست و باید بازگردد و آن مقداری را که دچار خلل شده تدارک کند، همین حکم را دارد اگر در حال حرکت به سوی صفا، بدان پشت کند.

پاسخ: حجش محکوم به بطلان است.

پاسخ: انجام سعی بلافاصله پس از نماز طواف، واجب نیست. لذا اگر شخصی نماز را اول روز به جای آورد، برایش جایز است که سعی را تا آخر شب به جای آورد. البته، به تأخیر انداختن آن تا روز بعد جایز نیست.

پاسخ: فی نفسه جایز است.

پاسخ: سعی او صحیح است.

پاسخ: دلیلی بر صحت نیابت برخی شوط ها در دست نیست، لذا اگر شخصی از انجام مجموع سعی ناتوان است هر چند بر تعدادی از شوطها قادر باشد باید برای همه آن نایب بگیرد.

پاسخ: جایز است، لیکن هروله کردن ـ نه دویدن ـ میان دو مناره مستحب است.

پاسخ: در فرض این سؤال جایز است.

پاسخ: اگر جاهل قاصر باشد، سعی اش صحیح است وگرنه صحتش محل اشکال است.

پاسخ: او همچنان در حال احرام است و بر او واجب است که از محرمات احرام مانند دوختنی و غیره اجتناب کند، تا آن که با انجام عبادتش از احرامش خارج شود.

پاسخ: بر او نیز جاری است.

پاسخ: به صحت سعی او ضرر نمی زند.

پاسخ: جایز است، لیکن اگر موجب فوت موالات عرفی میان شوط های سعی شود، مُجزی بودن تکمیل آن محل اشکال است و احوط اعاده آن است.

پاسخ: سعی اش صحیح است و چیزی بر او نیست.

پاسخ: سعی اش باطل است.

پاسخ: اگر این مسأله در عمره تمتع بوده و این نقصان بر اثر فراموشی رخ داده باشد، بنابر احتیاط یک گاو کفاره بدهد و سعی خود را کامل کند و بنابر احتیاط دوباره تقصیر کند. اما اگر این نقصان بر اثر جهل مثلاً به تعداد شوط های سعی و یا در عمره مفرده یا حج باشد، کفاره ای بر عهده اش نیست و تنها سعی خود را کامل و دوباره تقصیر کند و دیگر چیزی بر او نیست.

پاسخ: به احتیاط واجب سعی اش باطل است، مگر آن که جاهل قاصر باشد.

پاسخ: سعی اش باطل است و بر او لازم است که آن را از سر بگیرد.

پاسخ: بر او واجب است که پیمودن همه مسیر را احراز کند.

پاسخ: اعتبار موالات میان شوط های سعی، بنابر احتیاط واجب لازم است و ملاک آن همان طور که در مسأله ۳۴۰ رساله مناسک گفته ایم، صدق عرفی است.

پاسخ: پس از طواف و نماز آن، سعی را اعاده کند.

پاسخ: بر آنان لازم است که صبر کنند تا آن راه دیگر خلوت شود و اگر وقت تنگ شد، برای سعی کسی را نایب خود کنند.

پاسخ: اگر این کار را عالماً و عامداً کرده باشد، در صورتی که تقصیرش با ناخن گرفتن باشد ـ بنابر این که می توان به آن به عنوان تقصیر اکتفا کرد ـ کفاره ناخن گرفتن بر عهده اش است.
لیکن اگر با کوتاه کردن مویش تقصیر کرده باشد، اگرچه گناهکار است، بنابر اظهر کفاره بر او ثابت نمی شود.
اما جاهل و فراموش کار، کفاره ندارد و در هر تقدیر بر چنین کسی واجب است که دوباره سعی و پس از آن تقصیر کند. این حکم در مورد عمره مفرده است.
اما در مورد عمره تمتع نیز حکم چنین است، جز در باب فراموش کار، یعنی کسی که فراموش کرد سعی نماید و برای بیرون آمدن از احرام تقصیر کرد، که بنابر احتیاط باید یک گاو کفاره دهد و بنابر احتیاط پس از سعی دوباره تقصیر کند.