مسأله26: استطاعت مالی به معنای توشه راه و وسیله سفر است (زاد و راحله) و باید به حدی که لایق به حال اوست باشد ولی لازم نیست عین آن را داشته باشد بلکه کافی است پول آن را داشته باشد.
مسأله27: میزان و معیار در توشه راه و وسیله سفر وجود فعلی آنهاست، بنابراین اگر فعلاً آنها را ندارد ولی می‌تواند با کار و کاسبی به دست آورد حج واجب نیست.
مسأله28: استطاعتی که در وجوب حج معتبر است از مکانی است که مکلف فعلاً در آن قرار دارد نه از وطن اصلی خود، بنابراین اگر برای تجارت یا غیر آن به شهر دیگری رفت و از آنجا استطاعت رفتن به حج را پیدا کرد حج بر او واجب می‌شود هرچند اگر در شهر خودش بود مستطیع نمی‌شد.
مسأله29: اگر مکلف پول ندارد ولی ملکی مانند زمین یا باغ یا مغازه دارد که می‌تواند با فروش آن به حج برود واجب است بفروشد و به حج برود حتی اگر مجبور شود به قیمت بسیار کم بفروشد.
بله، اگر فروش آن به کمتر از قیمت واقعی باعث ضرر قابل توجه شود حج واجب نیست.
مسأله30: اگر در سال استطاعت هزینه حج به علتی گران شود و سال بعد ارزانتر خواهد بود تأخیر حج برای ارزان شدن هزینه‌ها مثل کرایه هواپیما و مسافرخانه جایز نیست، مگر اینکه مطمئن باشد سالهای بعد می‌تواند به حج برود و یا گرانی به قدری باشد که قدرت پرداخت آن هزینه‌ها را نداشته باشد یا باعث ضرر قابل توجه شود.
مسأله31: در صورتی داشتن هزینه بازگشت به وطن شرط استطاعت است که حاجی بخواهد به وطن خود برگردد، اما اگر بخواهد همان جا بماند استطاعت فقط با داشتن هزینه رفت محقق می‌شود.