مسأله218: استفاده از بوی خوش برای محرم حرام است خواه با بوئیدن باشد یا خوردن یا مالیدن به بدن و یا لباس یا رنگ کردن یا بخور دادن.
مسأله219: پوشیدن لباسی که اثری از بوی خوش در آن مانده باشد برای مُحرم حرام است.
مسأله220: مراد از بوی خوش هر ماده‌ای است که به وسیله آن بدن یا لباس یا خوراک یا غیر اینها را خوشبو می‌کند مانند مشک و عنبر و زعفران و اقسام عطرهای متعارف.
مسأله221: استفاده از صابون، شامپو و خمیر دندان خوشبو در حال احرام بنا بر احتیاط واجب جایز نیست.
مسأله222: بوئیدن گلها و سبزی‌هایی که بوی خوش دارند و مردم آنها را به همین خاطر تهیه می‌کنند برای محرم حرام است خواه از آن دسته باشند که عطر از آنها تهیه می‌شود ـ مثل یاسمن و گل محمدی ـ یا غیر آنها.
مسأله223: استفاده محرم از غذایی که افزودنی‌هایی دارد که طعم غذا را تغییر داده ولی آن را خوشبو نمی‌کند اشکال ندارد، ولی اگر خوشبو شده باشد حرام است.
مسأله224: اگر محرم با خمیر دندان خوشبو مسواک کند یا غذای خوشبویی بخورد که دهانش خوشبو شود یا دست خود را با صابون یا مایعی خوشبو بشوید و بوی خوش آن باقی باشد بنا بر احتیاط واجب باید در صورت امکان بوی خوش آن را برطرف کند.
مسأله225: خوردن میوه‌ها و سبزیجات خوشبو مانند سیب و بِه و نعنا برای محرم اشکالی ندارد، ولی بنا بر احتیاط واجب نباید آنها را ببوید، و نوشیدن آب میوه‌های خوشبو نیز همین حکم را دارد.
مسأله226: خوردن روغن‌های خوشبو که خوردنی باشد اگر عرفاً جزو عطرها به حساب نیاید برای محرم اشکالی ندارد، ولی بنا بر احتیاط واجب نباید آنها را ببوید.
مسأله227: بنا بر احتیاط واجب کسی که بنا دارد محرم شود نباید پیش از احرام از عطر و بوی خوشی که اثرش تا زمان احرام باقی می‌ماند استفاده کند.
مسأله228: جایز نیست مُحرم بینی خود را از بوی بد بگیرد، ولی تند راه رفتن برای فرار از بوی بد اشکالی ندارد.