مسأله52: اگر کسی مخارج حج انسان را به عهده بگیرد و ملتزم شود که تمام هزینه سفر حج و مخارج زندگی عائله وی را بپردازد چنانچه اطمینان داشته باشد که به تعهد خود باقی می‌ماند، حج بر او واجب می‌شود، و فرق نمی‌کند که دهنده مخارج یک نفر باشد یا چند نفر.
مسأله53: اگر شخصی مالی را به انسان بدهد که در حج صرف نماید و آن مال برای هزینه حج و زندگی عائله وی ـ در مدت سفر حج ـ کافی باشد حج بر او واجب می‌شود.
مسأله54: اگر مقداری از هزینه حج را داشته باشد و باقیمانده‌اش را کسی به او بدهد حج بر او واجب است، اما اگر فقط هزینه رفتن را به او بذل کند و هزینه برگشتن را نداشته باشد حج بر او واجب نیست.
مسأله55: اگر شخصی هزینه رفتن و برگشتن را به او بذل کند ولی مخارج عیالش را تا برگشتن به او ندهد حج بر او واجب نیست مگر اینکه خودش مخارج عیالش را داشته باشد یا اینکه اگر به حج هم نرود قدرت تأمین مخارج زندگی آنان را نداشته باشد یا اینکه عائله او در حرج و مشقت قرار نگیرند یا اینکه واجب النفقه او نباشند که در تمام این موارد حج بر او واجب می‌شود.
مسأله56: اگر میت وصیت کند که شخصی با اموالش حج به جا آورد در صورتی که آن مال به مقدار هزینه حج و خرج زندگی عائله وی باشد حج بر آن شخص واجب می‌شود.
مسأله57: اگر شخصی مالی به انسان ببخشد که با آن به حج برود واجب است قبول کند، و اگر بخشنده اختیار را به خودش بدهد و بگوید: (می‌خواهی با این مال به حج برو و می‌خواهی نرو) یا مالی را ببخشد و نامی از حج نبرد، قبول آن مال واجب نیست.
مسأله58: هرگاه مالی به گروهی (عده‌ای) بدهند تا یکی از آنها به حج برود، پس اگر یکی از آنها پیش‌دستی کرد و مال را برداشت حج بر او واجب و تکلیف از دیگران ساقط می‌شود، ولی اگر هیچ کدام مال را برنداشت ـ با اینکه هر یک از آنها می‌توانست بردارد ـ حج بر هیچ یک مستقر نمی‌شود.
مسأله59: کسانی که در قبال کاری که انجام می‌دهند هزینه سفر حج آنها پرداخته می‌شود ـ مثل برخی از خدمه کاروانها ـ حجشان حج بذلی محسوب نمی‌شود.