مسأله 1493. در موارد مذکور از ضمانت‌نامه‌های بانکی، ‌تعهّد و التزام بانک نسبت به مورد ضمانت، از نوع «ضمان ادای دین یا تعهّد» محسوب می­شود که به موجب آن بر بانک[11309] لازم است[2] در صورت تخلّف پیمانکار از عمل به تعهّد خویش و عدم ادای دین یا وفای به تعهّد از طرف وی، مبلغ مورد ضمانت را ادا کند.[3]

مسأله 1494. بانک می‌تواند در مقابل ضمانت از پیمانکار، کارمزد معیّنی از وی دریافت کند؛ چنین قراردادی را می‏توان بر نوعی جُعاله تطبیق نمود، به این صورت که پیمانکار، حقّ الزحمه­ای (جُعْلی) را برای بانک در قبال ضامن شدنش تعیین می‏کند.

مسأله 1495. اگر بانک بر حسب ضمانتی که برای کارفرما قبول کرده، مبالغ مورد ضمان را به وی پرداخت نماید، می‏تواند معادل آن را از شخص پیمانکار مطالبه کند و او نسبت به این مبالغ مدیون محسوب می­شود.
شایان ذکر است، بانک نمی­تواند در ضمن قرارداد ضمانت شرط نماید در صورت تأخیر پیمانکار در پرداخت دین مذکور، مبلغی را بابت «دیرکرد» یا «خسارت تأخیر تأدیه» یا «وجه التزام» بپردازد و چنین شرطی ربا و حرام می­باشد.