مسأله 1493. در موارد مذکور از ضمانت‌نامه‌های بانکی، ‌تعهّد و التزام بانک نسبت به مورد ضمانت، از نوع «ضمان ادای دین یا تعهّد» محسوب می­شود که به موجب آن بر بانک[1] لازم است[2] در صورت تخلّف پیمانکار از عمل به تعهّد خویش و عدم ادای دین یا وفای به تعهّد از طرف وی، مبلغ مورد ضمانت را ادا کند.[3]
مسأله 1494. بانک می‌تواند در مقابل ضمانت از پیمانکار، کارمزد معیّنى از وی دریافت کند؛
چنین قراردادی را میتوان بر نوعی جُعاله تطبیق نمود، به این صورت که پیمانکار، حقّ الزحمه­ای (جُعْلی) را براى بانک در قبال ضامن شدنش تعیین میکند.
مسأله 1495. اگر بانک بر حسب ضمانتی که برای کارفرما قبول کرده، مبالغ مورد ضمان را به وی پرداخت نماید، میتواند معادل آن را از شخص پیمانکار مطالبه کند و او نسبت به این مبالغ مدیون محسوب می­شود.
شایان ذکر است، بانک نمی­تواند در ضمن قرارداد ضمانت شرط نماید در صورت تأخیر پیمانکار در پرداخت دین مذکور، مبلغی را بابت «دیرکرد» یا «خسارت تأخیر تأدیه» یا «وجه التزام» بپردازد و چنین شرطی ربا و حرام می­باشد.