٭ امروزه به دلیل گستردگی روابط معاملی و عدم شناخت طرفین معامله از یکدیگر و عدم امکان ارزیابی دقیق از توانایی حرفه‏ای‏، وضعیّت مالی و حُسن شهرت طرفین در اجرای تعهّدات خود، صدور «ضمانت­نامه» از یک مؤسّسۀ معتبر مالی نظیر بانک، موجب فراهم شدن زمینۀ اطمینان برای طرفین معامله و تسهیل و تسریع در انجام تعهّدات و حُسن اجرای آن می‏شود.
٭ ضمانت‏نامه‏های بانکی، انواع مختلفی دارد که در این قسمت به دو مورد آن اشاره می­شود.
الف. «ضمانت‌­نامۀ جبران خسارت ناشی از عدم اجرای طرح یا حُسن انجام آن»­:
ضمانت نامۀ مذکور معمولاً زمانی صورت می­گیرد که شخص یا اشخاصى به عنوان پیمانکار بر اساس عقدی مانند اجاره، متعهّد ‏شده باشند پروژه‏اى را همچون ساخت مدرسه یا درمانگاه یا پل در مدّت معیّنی اجرا کنند و در ضمن آن شرط شود «در صورت عدم اجرای اصل پروژه یا تأخیر در اتمام آن از موعد مقرّر یا عدم حُسن انجام کار و وجود نواقص فنّی در پروژه، مبالغ معیّنی را در ازای خسارت­های ناشی از عدم وفای به تعهّد بپردازد»؛
در چنین مواردى، کارفرما از پیمانکار درخواست صدور ضمانت­نامۀ بانکی می­نماید تا در صورت عدم پرداخت مبالغ معیّن شده از سوی پیمانکار، بانک آن مبالغ را به وی بپردازد.
ب. «ضمانت‏نامه؛ پیش ‏پرداخت»: ‏
این ضمانت‌نامه معمولاً زمانی صورت می­گیرد که شخص یا اشخاصى به عنوان پیمانکار بر اساس عقد شرعی متعهّد شده باشند پروژه‏اى را در مدّت معیّن اجرا کنند و در ضمن آن بر عهدۀ کارفرما شرط شود «بخشی از مبلغ قرارداد را به منظور تأمین مالی جهت فراهم سازی مقدّمات اجرای پروژه، به پیمانکار بپردازد».
برای حصول اطمینان از این امر که وجوه پرداختی به پیمانکار به مصرف دیگری غیر از انجام تعهّدات موضوع قرارداد نرسد، کارفرما مطالبۀ ضمانت‏نامۀ‏ پیش پرداخت می‏کند تا در صورت تخلّف و صرف وجوه در غیر موضوع قرارداد، وجه آن را از بانک وصول کند.