مسأله 1441. «دینار» سکّۀ طلایی است که در عصر معصومین(علیهم السلام) رایج بوده و وزن آن یک «مثقال شرعی» است؛ بنا بر نظر مشهور یک مثقال شرعی معادل سه چهارم مثقال بازاری می‌باشد.[1]
مثقال بازاری (صیرفی) معادل «24» ­نخود می­باشد[2] و بنا بر نظر مشهور در عرف رایج، تقریباً معادل «608/4» گرم است. بنابراین، وزن مثقال شرعی بنا بر نظر مشهور تقریباً معادل «456/3» گرم می­ باشد.[3]
شایان ذکر است، در صورتی که وزن مثقال شرعی رایج در آن عصر معلوم نشود و تحقیق در این زمینه ممکن نباشد، می­توان به مقدار حدّاقل یقینی یا مورد اطمینان اکتفا نمود.[4]
مسأله 1442. مقصود از «دینار»، سکّۀ طلای خالص نیست، زیرا بدیهی است طلا غالباً با مقداری از مادۀ معدنی دیگر مخلوط می­شود تا استحکام و انعطاف‌پذیری آن افزایش یابد؛
ولی نباید درصد ناخالصی آن به اندازۀ غیر معمول باشد که عرفاً در عصر معصومین(علیهم السلام) طلای مغشوش محسوب می­شده[5] ­و لازم است احراز گردد که عرفاً طلا به (طور مطلق) به آن گفته می­شده و به مورد مشکوک نمی­توان اکتفا نمود.
مسأله 1443. «درهم» سکّۀ نقره­ای است که در عصر معصومین(علیهم السلام) رایج بوده و بنابر نظر مشهور، وزن آن معادل «6/12» نخود نقرۀ سکّه‏دار (مسکوک) است که این مقدار تقریباً برابر با «419/2» گرم می­ باشد[6] و حکمی که در مورد معلوم نبودن مقدار «دینار» در آن عصر و مقدار ناخالصی آن در مسائل «1441 و 1442» بیان شد در مورد «درهم» نیز جاری می­باشد.
مسأله 1444. با توجّه به اینکه «درهم» و «دینار» در عصر معصومین(علیهم السلام) «طلا یا نقرۀ مسکوک» (سکّۀ طلا یا نقره) بوده، طوری که استفاده از آن به عنوان پول در معاملات، رواج داشته، ولی در زمان حاضر منقرض شده، در باب دیات و سایر ابواب فقهی غیر از باب زکات می­توان طلا و نقره را بدون لحاظ سکّه (مسکوک) بودن در نظر گرفت و قید مسکوک بودن ساقط است.[7]