مسأله 1439. اگر فردی بچّۀ نابالغ را بزند طوری که موجب دیه شود، باید دیۀ آن را به ولیّ شرعی بچّه بپردازد، هرچند جهت تأدیب بچّه از ولیّ شرعی او اجازه گرفته باشد.
دیۀ مذکور مال خود بچّه است و ولیّ بچّه مانند پدر یا پدربزرگ پدری حقّ عفو و بخشش دیه را ندارد؛ مگر با رعایت آنچه در جلد سوّم، فصل «حَجْر»، مسائل «1614 و 1627 و 1629» بیان شد.[1]