مسأله 1418. اگر فرد به «صورت» شخصی سیلی زده یا طور دیگری ضربه وارد کند، چنانچه صورت:
الف. «سرخ» شود، باید «5/1­» مثقال شرعی طلا[1] بابت دیۀ آن بدهد؛
ب. «کبود» شود، باید «3»­ مثقال شرعی طلا بابت دیۀ آن بدهد؛
ج. «سیاه» شود، «6»­ مثقال شرعی طلا باید بابت دیه آن بپردازد.[2]
امّا اگر جای دیگر بدن شخصی را بر اثر زدن، سرخ یا کبود یا سیاه کند باید بابت دیه، «نصف» آنچه را در مورد صورت ذکر شد، بپردازد و در این حکم، «سر» ملحق به بدن است، نه صورت. بنابراین، اگر بدن یا سر[3](غیر از صورت):
الف. «سرخ» شود، باید سه چهارم مثقال شرعی طلا بابت دیۀ آن بدهد؛
ب. «کبود» شود، باید «5/1­»­ مثقال شرعی طلا بابت دیۀ آن بدهد؛
ج. «سیاه» شود، «3»­ مثقال شرعی طلا باید بابت دیۀ آن بپردازد.
شایان ذکر است، در حکم فوق فرقی بین بالغ و نابالغ، زن و شوهر، پدر و فرزند و مانند آن نیست و نیز فرقی بین عمدی یا خطایی بودن آن نمی­باشد.[4]
مسأله 1419. اگر ضربه به گونه ­ای باشد که صورت یا بدن شخص سرخ شده، ولی مدّت اندکی باقی مانده و به سرعت برطرف شود، دیه ندارد.
مسأله 1420. اگر ضربه به گونه ­ای باشد که به خودی خود موجب سرخی پوست می­شود، ولی چون رنگ طبیعی صورت یا بدن فرد مایل به سرخی است، اثر ضربه ظاهر نمی­شود، در این فرض چنانچه فرد به واسطۀ ضربۀ مذکور اذیّت شده، در مورد آن «أرش» ثابت است، وگرنه دیه ندارد.