مسأله 1329. «قتل شبه عمد» در دو مورد محقّق می­شود:
الف. فرد قاتل قصد انجام عملی را نسبت به شخص مقتول داشته، ولی نمی‌خواسته وی را به قتل برساند و عمل مذکور معمولاً موجب قتل نبوده یا اینکه به این امر التفات و توجّه نداشته است، ولی آن عمل اتّفاقاً موجب کشته شدن طرف مقابل شود؛
مانند اینکه فرد بدون قصد قتل به صورت شخص دیگر سیلی بزند به گونه­ای که معمولاً کشنده نیست، ولی اتّفاقاً لطمۀ مذکور موجب فوت وی گردد.
شایان ذکر است، اگر قاتل از انجام عمل خود قصد تعدّی و تجاوز و آزار رساندن به طرف مقابل را نداشته باشد، بلکه قصدش مثلاً ادب کردن و تربیت او بوده، باز هم قتل وی «قتل شبه عمد» محسوب می ­شود.
ب. فرد قصد انجام عملی را نسبت به شخص دیگر نداشته، ولی کاری انجام داده که آن کار احتمالاً (احتمال قابل توجّه) موجب فوت کسی می‌گردد؛ طوری که عرفاً قاتل وی محسوب شود و او به این امر (یعنی احتمال فوت) توجّه و التفات داشته باشد.
بنابراین، اگر راننده­ای در مسیری که خطر واژگونی ماشین یا تصادف و فوت دیگران داده می‌شود، در حالی که به این امر توجّه داشته، اهمال‌کاری و بی‌احتیاطی کند، مثل اینکه با سرعت بیش از حدّ معمول یا در حال خستگى یا خواب‌آلودگی یا با وجود نقص فنّی در ماشین، رانندگی کند و این کار موجب بروز سانحه و قتل شخصی شود، چنین قتلی «قتل شبه عمد» محسوب می­شود.