مسأله 1316. اگر فردی مفقود الاثر شود و خبری از زنده یا مرده بودن او نباشد، بعد از گذشت «ده سال قمری» از غایب بودن وی، حکم به «موت فرضی» او شده و بعد از ادای آنچه از اصل اموال متوفّیٰ برداشته می­شود، مانند دیون[1] و عمل به وصایای شرعی متوفّیٰ،[2] باقیماندۀ اموالش بین کسانی که در هنگام موت فرضی، وارث او محسوب می‌شوند تقسیم می­گردد؛[3]
البتّه، تقسیم ارث بعد از گذشت «چهار سال قمری» از زمان مفقود شدن و عدم اطلاع از زنده بودن یا فوت وی نیز جایز است، مشروط بر آنکه در این مدّت، ورثه فحص و جستجوی لازم را[4] در مورد وی با اذن حاکم شرع انجام داده باشند.
مسأله 1317. اگر فرد مفقود الاثر بعد از تقسیم ارث به هر یک از صورت‌های مسألۀ قبل، حاضر شود یا معلوم شود که وی در هنگام حکم به موت فرضیش زنده بوده، حکم مذکور در تقسیم ارث باطل محسوب می­شود و افرادی که در اموالش تصرّف کرده­اند ضامن می‌باشند.