مسأله 1233. اگر وارث میّت، فقط «یک دایی یا یک خاله (چه پدر و مادرى، چه پدرى و چه مادری)» باشد، همۀ اموال به او ارث میرسد.
مسأله 1234. اگر ورثۀ میّت، «چند دایی یا خاله باشند و همه پدر و مادرى یا همه پدرى یا همه مادرى» باشند، اموال به‌طور مساوى بین آنان قسمت میشود.
مسأله 1235. اگر ورثۀ میّت «هم دایى و هم خاله باشد و همه پدر و مادرى یا پدرى یا مادرى» باشند، از آنجایی که ممکن است کیفیّت تقسیم ارث بینشان به‌طور مساوی باشد یا اینکه سهم الارث هر مذکّر یک سوم دو برابر مؤنّث باشد، مراعات مقتضای احتیاط در این مورد ترک نشود و بنابر احتیاط واجب نسبت به مقدار تفاوت بین دو صورت فوق مصالحه نمایند.[1]
مسأله 1236. اگر ورثۀ میّت، «دایی یا خالۀ پدر و مادری یا هر دوی آنان و دایی یا خالۀ پدری یا هر دوی‌ آنان» باشند، ارث نبردن خویشاوندان پدری مذکور، محلّ اشکال است و بنابر احتیاط واجب، مراعات مقتضای احتیاط در این مورد ترک نشود.
این حکم، در صورتی که علاوه بر ورثۀ مذکور، دایی یا خالۀ مادری یا هر دوی ‌آنان نیز باشند، جاری است.
مسأله 1237. اگر ورثۀ میّت فقط «یک دایى یا خالۀ مادرى و دایى یا خاله یا دایی و خالۀ پدر و مادرى» باشند، یک ششم اصل اموال، سهم الارث دایی یا خالۀ مادری می‌باشد و باقیمانده یعنی پنج ششم آن به دایی یا خاله یا دایی و خالۀ پدر و مادری ارث می­رسد.
در صورتی که میّت «چند دایی یا خاله یا دایی و خالۀ مادرى» داشته باشد، یک سوم اصل اموال به آنان می‌رسد و باقیمانده یعنی دو سوم آن، سهم الارث دایی یا خاله یا دایی و خالۀ پدر و مادرى می­ باشد و کیفیّت تقسیم هر یک از کسرهای مذکور بین دایی و خاله در مسائل قبل بیان شد.