مسأله 1120. فردی که وصیّت می‌کند، می­تواند دو یا چند نفر را وصىّ خویش قرار دهد و در این صورت چنانچه اجازه داده که هر کدام به‌طور مستقل به وصیّت عمل کنند، لازم نیست در عمل به آن از یکدیگر اجازه بگیرند؛
امّا چنانچه اجازه نداده و گفته باشد همه با هم به وصیّت عمل کنند، باید با نظر یکدیگر به وصیّت عمل نمایند.
همین طور، اگر در وصیّت نسبت به مستقل یا مشترک بودن آنان تصریحی نشده، باید با نظر یکدیگر به وصیّت عمل نمایند؛ مگر آنکه قرینه و نشانه­ای بر مستقل بودن هر یک وجود داشته باشد.
مسأله 1121. هر گاه فرد شخصی را وصیّ قرار دهد و بگوید: «در صورت فوت یا غایب شدن یا جنونِ[1] وصیّ، شخص معیّن دیگری وصیّ باشد»، وصیّ دوم در صورتی حقّ عمل به وصیّت را دارد که یکی از امور مذکور برای وصیّ اول محقّق شود.