مسأله 1111. وصیّ باید مورد اطمینان و وثوق باشد که به وصیت عمل خواهد کرد، ولی لازم نیست عادل باشد؛
البتّه، رعایت شرط مذکور در امورى که بر وصیّت کننده واجب است و آنچه راجع به تصرّف در مال یتیم و مانند آن است بنابر فتوىٰ لازم مى­باشد و امّا لزوم رعایت این شرط در غیر امور مذکور - مثل اینکه ثلث مال وی در کارهاى خیر و امور مستحبی مصرف شود - بنابر احتیاط واجب است.
مسأله 1112. اگر وصیّت کننده «شخص عادلی» را وصیّ خود قرار دهد و آن شخص فاسق شود:
الف. چنانچه از قرائن و شواهد معلوم باشد که وصایتش مقیّد به عدالت بوده؛ وصیّ بودن وی باطل می­شود، هرچند توبه نموده و دوباره عادل شود، مگر آنکه از قرائن و شواهد فهمیده شود که در صورت توبه و عادل شدن، مجدّد وصیّ وی باشد.
ب. مقیّد بودن وصایت به عدالت معلوم نباشد؛ در این صورت با فاسق شدن، وصیّ بودن وی باطل نمی­شود.
این حکم، در موارد مشابه نیز جاری می­گردد.[1]