مسأله 1092. اگر فرد مثلاً وصیّت کرده از مال وی مراسم هفتم یا چهلم برایش برگزار شود و در آن زمان امکان برگزاری مراسم وجود نداشته باشد، چنانچه برداشت وصیّ با توجّه به قرائن و شواهد «تعدّد مطلوب» باشد یعنی وصیّت کننده می‌خواسته مراسم یادبودی برایش برگزار شود که اولویّت آن در هفتم یا چهلم است، باید به آنچه نزدیک‌تر و اقرب به نظر وصیّت کننده است عمل شود؛
مثل آنکه مال وی را نگهداری کنند به گونه‌ای که بتوانند در فرصت دیگری مراسم مورد نظر را برگزار نمایند؛
امّا چنانچه برداشت وصیّ از وصیّت «وحدت مطلوب» باشد، یعنی برگزاری مراسم در غیر آن زمان اصلاً مطلوب وصیّت کننده نبوده، دو صورت دارد:
الف. وصیّت کننده وصیّت به ثلث داشته؛[1] در این صورت، باید آن مبلغ را برای وی صرف کنند؛ البتّه کیفیّت صرف مال صورت‌های مختلفی دارد که از مسائل دیگر فهمیده می‌شود.
ب. وصیّت کننده وصیّت به ثلث نداشته؛[2] در این صورت، وصیّت مذکور باطل محسوب شده و آن مال به ارث می‌رسد.
مسأله 1093. اگر وصیّ با وجود اینکه امکان عمل به وصیّت وجودداشته به آن عمل نکند تا زمان مربوط به آن بگذرد، حکمی مشابه مسألۀ قبل در مورد آن جاری می‌باشد.