مسأله 1089. اگر وصیّت کننده برای وصیّ عمل خاص یا مقدار معیّن یا کیفیّت خاص یا مصرف معیّنی را نسبت به وصیّت خویش مشخّص نماید، لازم است وصیّ مطابق آن عمل نماید و اگر خلاف آن رفتار نماید، خیانت در وصیّت محسوب می­شود.
مسأله 1090. اگر فرد وصیّت کرده باشد: «ثلث مالم را برایم خرج کنید» و عمل خاص یا کیفیّت و مصرف معیّنی را مشخّص نکرده و قرینه و نشانه­ای نیز بر تعیین آن نباشد، وصیّ باید در مصرف ثلث، مصلحت متوفّیٰ را مراعات نماید و علاوه بر این چنانچه برایش به‌طور متعارف میسّر است، باید در بین اموری که مصلحت دارد، آنچه را که اصلح (صالح تر) به حال متوفّیٰ است انتخاب نماید و این امر نسبت به افراد مختلف متفاوت می‌باشد.
مثلاً اگر وصیّ احتمال عقلایی دهد که وصیّت کننده امور واجبی بر عهده داشته - مانند نماز یا روزۀ قضا، کفّارات، ردّ مظالم - صرف کردن مال مورد وصیّت در این امور مقدّم بر انجام امور خیر و مستحبّات - مانند کمک به مساجد، مراسم عزاداری - می­باشد.