مسأله 1033. کسى که از روى عمد و به قصد خود کشى،[1] مثلاً آسیبی به خود رسانده یا سمّى خورده، که موجب مرگ است، چنانچه نسبت به اموالش وصیّت کند و قبل از بهبودى، به همان سبب بمیرد، وصیّت وی صحیح نیست؛
امّا وصیّت او در غیر شؤون مالی وی، مانند تعیین قیّم برای کودکانش، صحیح می­باشد.
مسأله 1034. اگر خودکشی فرد از روى خطا و سهو انجام شده باشد، یا کار او به قصد مرگ و خود کشى نبوده، بلکه براى هدف دیگرى بوده، ولی اتّفاقاً موجب فوت وی شده، وصیّت وی در امور مالی و غیر مالی صحیح می­باشد.
این حکم، در جایی که فرد در حال جهاد در راه خداوند متعال کشته شود نیز جاری است و وصیّت وی صحیح می­باشد.
مسأله 1035. فردى که خودکشى کرده، چنانچه عافیت یابد سپس وصیّت کند و بمیرد وصیّتش صحیح است. همچنین، اگر ابتدا وصیّت نماید، سپس ضررى به جان خویش وارد کند که موجب مرگش گردد وصیّتش صحیح است، هرچند هنگام وصیّت قصد داشته باشد بعد از وصیّت کردن، خودکشى نماید.