مسأله 751. اگر مسلمانی از بیماری غیر قابل تحمّل رنج می­برد یا از ناتوانی جسمی یا افسردگی روحی در فشار است یا متحمّل درد شدید بوده یا در شُرف مرگ و احتضار یا در حال کُما قرار دارد، جهت رهایی و نجات وی از وضعیّت فعلی و راحت کردن او نمی­توان از روی ترحّم اقدام به قتل وی، هرچند به صورت آسان و بدون درد نمود.[1]
این کار حرام است و از گناهان بزرگ محسوب می‌شود، هرچند با درخواست خود بیمار صورت گیرد؛ مثلاً از پزشک یا پرستار بخواهد که به زندگی وی خاتمه دهد و عمل مذکور - حسب مورد - موجب قصاص یا دیه می­گردد.
شایان ذکر است، در حکم مذکور فرقی بین روش­های آن نیست؛ مانند تزریق داروی کُشنده، دادن داروی مُسکّن با دوز بالا که موجب کاهش هوشیاری و تسریع در مرگ می‌شود، توقّف روند درمان بیمار با قطع سرم و تغذیۀ وریدی، قطع دستگاه اکسیژن، جلوگیری از دیالیز.