مسأله 731. اگر فرد کاری کند که موجب سقط حمل زن حامله شود، واجب است دیه بپردازد، هرچند سقط جنین مجوّز شرعی داشته باشد و دیۀ جنین سقط شده‌ای که در حکم مسلمان است از قرار ذیل می­باشد:[1]
الف. اگر جنین جان گرفته و روح در آن دمیده شده باشد و بعد از خروج از شکم مادر بمیرد در صورتی که جنین پسر باشد، پرداخت «5250­ مثقال نقره»[2] کافى است[3] و چنانچه دختر باشد، نصف این مقدار (2625 مثقال نقره)[4] کفایت می‌کند.
همین مقدار دیه، در مورد جنینی که روح در آن دمیده شده و قبل از خروج از شکم مادر بر اثر انجام آن کار بمیرد و به صورت مرده سقط شود بنابر احتیاط واجب لازم است.
ب. اگر در جنین روح دمیده نشده باشد، چند صورت دارد:
1. نطفه باشد؛ در این صورت«105 مثقال نقره» برای دیۀ آن کافى است.[5]
2. خون بسته (عَلَقه) باشد؛ در این صورت «210 مثقال نقره» کافى است.[6]
3. پاره گوشت (مُضْغه) باشد؛ در این صورت «315 مثقال نقره» کافی است.[7]
4. استخوان داشته باشد؛ در این صورت «420 مثقال نقره» کافی است.[8]
5. اعضاء و جوارحش کامل باشد؛ در این صورت «525 مثقال نقره» کافى است.[9]
شایان ذکر است، مقدارهای ذکر شده برای دیه در این صورت (تمام موارد صورت«ب») نسبت به جنین مذکّر بنابر فتویٰ و نسبت به جنین مؤنّث بنابر احتیاط واجب است.
مسأله 732. اگر حمل دو قلو یا چند قلو بوده و سقط شوند، برای هر کدام دیۀ جداگانه لحاظ می­شود.
مسأله 733. اگر فردی زن حامله را به همراه جنین به قتل برساند، برای هر یک از زن و جنین، دیۀ جداگانه ثابت می­شود.