مسأله 627. اگر زن یا شوهر به جهت وجودخیار عیب یا تدلیس - با توضیحی که در فصل «ازدواج» گذشت - عقد ازدواج را فسخ نماید یا به سبب شیر دادن یا ارتداد یا موارد دیگر عقد ازدواج باطل شود (انفساخ صورت گیرد)، چنانچه زن از بانوانی است که احتیاج به عدّه دارند، باید عدّه نگه دارد که آن را «عدّۀ فسخ یا انفساخ» می­نامند؛
عدّۀ مذکور، مانند عدّه طلاق است که در مسائل «581 و بعد از آن» ذکر شد و آغاز و مبدأ عدّه از هنگام فسخ یا انفساخ عقد می­باشد و در این حکم، فرقی بین عقد دائم و عقد موقّت نیست.
شایان ذکر است، اگر عقد ازدواج به سبب ارتداد فطری شوهر باطل شود،[1] بر زن واجب است عدّۀ وفات نگه دارد - که توضیح آن خواهد آمد - و بنابر احتیاط واجب این حکم نسبت به زن یائسه و دختر نابالغ و زنی که با وی نزدیکی صورت نگرفته نیز جاری می­باشد.[2]