مسأله 616. اگر زنى را که با او وطى به شبهه شده، شوهرش طلاق دهد، یا زنى که شوهرش او را طلاق داده در زمان عدّه، مرد دیگری با وی وطى به شبهه نماید، این زن برای ازداوج با شخص دیگر (غیر از مرد اوّل و دوّم) بنابر احتیاط واجب باید دو عدّه نگه دارد.[1]
شایان ذکر است، چنانچه زن حامله نباشد، هر کدام از عدّۀ طلاق و عدّۀ وطى به شبهه که زودتر آغاز شده، مقدّم است و پس از پایان عدّۀ اوّل، براى دیگرى عدّه نگه مى­دارد.
ولی اگر زن از یکى از آن دو مرد حامله شده باشد، عدّۀ حمل مقدّم است و بعد از وضع حمل، عدّۀ دیگر را نگه داشته یا آن را تکمیل مى­کند؛
امّا اگر زن بخواهد با شوهر سابقش زندگی کند، در صورتی که طلاق بائن باشد، زن باید عدّۀ وطی به شبهه نگه دارد، سپس اقدام به ازدواج با شوهر سابقش نماید و لازم نیست برای ازدواج با وی عدّۀ طلاق نگه دارد و چنانچه طلاق رجعی باشد، شوهرش می­تواند در ایّام عدّۀ طلاق بدون عقد جدید به وی رجوع نماید و در این صورت، زن باید عدّۀ وطی به شبهه نگه دارد که توضیح آن در مسألۀ «615» ذکر شد؛
اگر زن بخواهد با مرد دوّم (وطی کننده) ازدواج نماید، در غیر مواردی که موجب حرمت ابدی می­شود،[2] زن باید عدّۀ طلاق نگه دارد و لازم نیست عدّۀ وطی به شبهه نگه دارد.
مسأله 617. حکم مذکور در مسألۀ قبل، در مورد زنی که با وی وطی به شبهه شده و علاوه بر آن، در عدّۀ عقد موقّت به سر می­برد یا آنکه شوهرش فوت نموده و باید عدّۀ وفات نگه دارد نیز جاری می­باشد.