مسأله 531. طلاق دو قسم است، طلاق بائن و طلاق رجعی.
«طلاق بائن» آن است که بعد از طلاق، مرد حق ندارد به همسر خود رجوع کند؛ یعنی بدون انجام عقد جدید، رابطۀ زوجیّت قبلی را ادامه دهد.
امّا اگر طلاق «رجعی» باشد، شوهر می‏تواند در ایام عدّه به زن رجوع نماید و بدون انجام عقد جدید، رابطه زوجیّت را برقرار سازد.­[2]

مسأله 532. طلاق در شش مورد «بائن» است و در بقیّۀ موارد، «رجعی» است؛ مواردی که طلاق بائن می‌باشد، عبارت است از:
1. طلاق دختر بچّۀ نابالغ (دختری که نه سال قمریش تمام نشده است)؛
2. طلاق زن یائسه (معنای یائسگی در مسألۀ «508» گذشت)؛
3. طلاق زنی که شوهرش بعد از عقد با او (از جلو یا پشت) نزدیکی نکرده، مگر موردی که در مسألۀ بعد خواهد آمد؛
4. طلاق سوّم در مورد زنی که با شرایط ویژه­ای دو بار طلاق داده شده، (توضیح آن در مسألۀ «534»خواهد آمد)؛
5. طلاق خُلع و مبارات، (توضیح احکام آن بعداً‌ ذکر می‌شود)؛
6. طلاق توسّط حاکم شرع یا به امر وی، در موارد خاصّی[3] که توضیح آن در مبحث «طلاق ولایتی توسّط حاکم شرع» ذکر می­شود.