مسأله 382. مستحب است‌ ولیّ شرعی نوزاد پسر (پدر یا پدربزرگ پدری) او را در روز هفتم تولّدش با ایمن بودن از ضرر، «خَتنه» نماید و تأخیر انداختن ختنه از روز هفتم جایز می‌باشد؛ البتّه چنانچه ختنۀ پسر، تا سنّ بلوغ صورت نگیرد، بر خودش واجب است اقدام به آن نماید.

مسأله 383. اگر کافر ختنه نشده، مسلمان شود، واجب است که ختنه شود، هرچند سالخورده باشد؛ مگر برای او ضرر قابل توجّه یا مشقّت فوق‌العاده که معمولاً تحمّل نمی‌شود (حَرَج) داشته باشد.

مسأله 384. مستحب است جهت ختنۀ فرزند، «ولیمه» داده شود و اگر در روز هفتم یا قبل از آن ختنه صورت گیرد و در همان روز ولیمه­ای به عنوان«ولیمۀ ختنه» و «ولیمۀ تولّد»[1] انجام دهند کافی است و به هر دو مستحب عمل شده است.

مسأله 385. ختنه بودن، یکی از شرایط صحّت «طواف» مرد بالغ یا پسر بچّۀ نابالغ ممیّز است[2] و در این حکم، فرقی بین طواف واجب و مستحب نیست؛ امّا ختنه بودن بچّۀ نابالغ غیر ممیّز که ولیّش او را طواف می­دهد، از شرایط صحّت طواف وی نیست هرچند رعایت آن مطابق با احتیاط مستحب است.
شایان ذکر است، ختنه بودن از شرایط صحّت نماز و روزه و سایر عبادات نمی‌باشد.

مسأله 386. اگر فردی که ختنه نشده مستطیع شده و حج بر وی واجب شود، در صورتی که انجام ختنه در سال استطاعت ممکن باشد، ختنه کرده و حج مشرّف می­شود، وگرنه انجام حج را تأخیر انداخته تا ختنه نماید؛ امّا اگر ختنه کردن به مقدار واجب - که در مسألۀ بعد ذکر می­شود - اصلاً ممکن نباشد مانند اینکه ضرر داشته یا حَرَجی باشد، حجّة الاسلام از وی ساقط نمی­شود و احتیاط واجب آن است که طواف عمره و حجّ را خود انجام داده و برای طواف نائب نیز بگیرد و پس از انجام طواف توسّط خودش و نائب،[3] باید خودش نماز طواف را بخواند.

مسأله 387. مقدار واجب در ختنه آن است که پوسته روی «حَشَفَه» بریده شود، طوری که منفذ خروج ادرار و مقداری از پوست حشفه آشکار گردد؛ ‌البتّه، احتیاط مستحب آن است که در ختنه پوسته روی حشفه طوری بریده شود‌ که تمام حشفه آشکار گردد.
شایان ذکر است، اگر بچّه به صورت ختنه شده متولّد شود، ختنه نمودن او ساقط می‌شود، هرچند کشیدن تیغ بر محلّ ختنه، به جهت عمل به سنّت، مستحب است.

مسأله 388. در روایت دعای ذیل برای ختنه نقل و توصیه شده است: ‌
«اللَّهُمَّ هٰذِهِ سُنَّتُکَ وَسُنَّةُ نَبیِّکَ صَلَّی اللّهُ عَلَیْهِ وَآلِه وَاتِّبَاعٌ مِنَّا لَکَ وَلِدینِکَ[4] بِمَشیَّتِکَ وَبِإِرادَتِکَ‏لِأَمْرٍ أَرَدْتَهُ وَقَضَاءٍ حَتَمْتَهُ وَأَمْرٍ أَنْفَذْتَهُ فَأَذَقْتَهُ حَرَّ الْحَدیدِ فِی خِتَانِهِ‏ وَحِجَامَتِهِ‏ لِأَمْرٍ أَنْتَ أَعْرَفُ بِهِ مِنّی؛ اللَّهُمَّ فَطَهِّرْهُ مِنَ الذُّنُوبِ وَزِدْ فی عُمُرِهِ وَادْفَعِ الْآفاتِ عَنْ بَدَنِهِ وَالْأَوْجَاعَ عَنْ جِسْمِهِ وَزِدْهُ مِنَ الْغِنیٰ وَادْفَعْ عَنْهُ الْفَقْرَ فَإِنَّکَ تَعْلَمُ وَلَا نَعْلَمُ».[5]