مسأله 340. مدّت عقد ازدواج موقّت بنابر احتیاط واجب نباید به اندازه­ای کوتاه باشد که در آن مدّت، قابلیّت استمتاع نسبت به زوج و زوجه وجود نداشته باشد.
بنابراین، اگر پدر یا پدربزرگ پدری، دختر یا پسر نابالغ خود را جهت مَحرم شدن برای مدّت کوتاهی به عقد موقّت کسی در آورد، ولی در این مدّت پسر، به‌طور کلّی قابلیّت لذّت بردن نداشته باشد، یا دختر به‌طور کلّی قابلیّت لذّت بردن از او وجود نداشته نباشد، صحیح بودن عقد محلّ اشکال است و مراعات مقتضای احتیاط در این مورد ترک نشود.
شایان ذکر است، در فرض مذکور جایز است برای رفع اشکال، مدّت عقد موقّت را طولانی قرار دهند و بعد از اجرای صیغۀ عقد، زوج یا در صورتی که نابالغ است ولیّ شرعی زوج - مانند پدر یا پدر یزرگ پدری - مدّت باقیمانده را ببخشد.[1]