مسأله 192. فردی که صیغۀ عقد را می­خواند باید عاقل و ممیّز باشد؛ در غیر این صورت عقد باطل است.
مسأله 193. اگر فرد نابالغ ممیّز بدون اذن ولیّ شرعی خویش، با خواندن صیغۀ عقد، خود را به ازدواج فردی در آورد، عقد مذکور باطل است. همچنین، اگر عقد مذکور با اذن ولیّش باشد ولی انتخاب همسر، تعیین مهر و شرایط عقد به خودش واگذار شده باشد، چنین عقدی صحیح نیست.
امّا اگر امور مذکور را ولیّش عهده­دار شود و فرد نابالغ ممیّز را فقط وکیل در اجرای صیغۀ عقد نماید، صحیح بودن چنین عقدی محلّ اشکال است و مراعات مقتضای احتیاط در مورد آن ترک نشود؛
شایان ذکر است، احتیاط مذکور در جایی که نابالغ ممیّز، وکیل در اجرای صیغۀ عقد برای غیر خودش باشد نیز جاری می­باشد.[1]