مسأله 156. اگر مرد با زنی که ­شوهر ندارد و در عدّۀ رجعی شخص دیگری نیست زنا کند، بنابر احتیاط واجب­ نمی‏تواند پیش از آنکه زن نسبت به ارتکاب زنا توبه نماید با وی ازدواج کند.
بنابراین، صحیح بودن چنین ازدواجی قبل از توبه محلّ اشکال است و مراعات مقتضای احتیاط در این مورد ترک نشود.
امّا شخص دیگر - غیر از آن مرد - جایز است قبل از آنکه زن مذکور نسبت به ارتکاب زنا توبه کند، با وی ازدواج نماید؛ مگر آنکه آن زن «مشهوره به زنا»[1] باشد، که در این صورت بنابر احتیاط واجب نمی‏تواند پیش از توبۀ زن با وی ازدواج کند. بنابراین، صحیح بودن چنین ازدواجی قبل از توبه محلّ اشکال است و مراعات مقتضای احتیاط در این مورد ترک نشود.[2]
مسأله 157. اگر فرد بخواهد با زنی که زنا کرده ازدواج کند، احتیاط مستحب آن است که صبر نمایند تا آن زن حیض ببیند و ازدواج آن دو، بعد از تمام شدن ایّام حیض، واقع شود.[3]
شایان ذکر است، این حکم هم در مورد فردی که با زن زنا کرده و هم در مورد غیر آن فرد جاری می­باشد.
مسأله 158. زن بنابر احتیاط واجب نمی­تواند با مردی که «مشهور به زنا» است، قبل از آنکه توبه نماید ازدواج کند. بنابراین، صحیح بودن چنین ازدواجی قبل از توبه محلّ اشکال است و مراعات مقتضای احتیاط در این مورد ترک نشود.
مسأله 159. اگر فرد با خاله، یا عمّۀ خویش - نسبی یا رضاعی - زنا کند،[4] بنابر احتیاط واجب نمی­تواند با دختر وی - نسبی یا رضاعی - ازدواج نماید؛
امّا اگر با دختر عمّه یا دختر خالۀ خویش ازدواج نماید، سپس با مادر وی (نعوذ باللّه) زنا کند، عقد ازدواجش با دختر خاله یا دختر عمّه باطل نمی­شود و بر هم حرام نمی‌گردند.
مسأله 160. اگر فرد با زنی غیر از عمّه و خالۀ خویش زنا کند، احتیاط مستحب آن است که با دختر یا نوه یا مادر یا مادربزرگ آن زن ازدواج نکند.
همین طور، احتیاط مستحب است آن زن با پسر یا نوه یا پدر یا پدربزرگ فرد مذکور ازدواج ننماید.
مسأله 161. اگر فرد با زنی وطی به شبهه نماید، می­تواند با دختر یا نوه یا مادر یا مادربزرگ آن زن ازدواج نماید. همین طور، آن زن می­تواند با پسر یا نوه یا پدر یا پدربزرگ فرد مذکور ازدواج نماید.