مسأله 153. اگر فرد بالغ با پسر نابالغی (نعوذ باللّه) لواط کند،[1] هیچ گاه نمی‏تواند با افراد ذیل ازدواج - دائم یا موقّت - کند:
الف. دختر کسی که با وی لواط شده.
ب. نوۀ (دختر دختر یا دختر پسر و هر چه پایین رود) کسی که با وی لواط شده.
ج. مادر و مادربزرگ (مادر پدر یا مادر مادر هر چه بالا رود) کسی که با وی لواط شده.
د. خواهر شخصی که با وی لواط شده.[2]
شایان ذکر است، در موارد فوق فرقی بین مورد «نسبی» و «رضاعی» نیست و چنانچه فرد با یکی از افراد فوق ازدواج کرده، عقد ازدواج باطل است و باید از هم جدا شوند.
این حکم، بنابر احتیاط واجب در موردی که لواط کننده بالغ نباشد یا شخصی که با وی لواط شده بالغ باشد، نیز جاری است و در این فرض اگر فرد ازدواج کرده، صحیح بودن آن محلّ اشکال است و مراعات مقتضای احتیاط در این مورد ترک نشود.

مسأله 154. فردی که با وی (نعوذ باللّه) لواط شده، می­تواند با دختر یا نوه، مادر و مادربزرگ و خواهر لواط کننده - چه نسبی و چه رضاعی - ازدواج نماید.

مسأله 155. اگر فردی بعد از ازدواج با پدر یا پدربزرگ یا پسر یا نوۀ همسر خویش یا برادر وی (نعوذ باللّه) لواط کند، بنابر احتیاط واجب همسرش به او حرام ابدی می‌شود و صحیح بودن عقد ازدواجشان محلّ اشکال است. بنابراین، مراعات مقتضای احتیاط در این مورد ترک نشود.