مسأله 129. اگر فردی با زنی که در عدّۀ طلاق رجعی است زنا کند، حکم زنا با زن شوهردار - که در مسألۀ «127» بیان شد - در مورد آن جاری می­شود. بنابراین، آن زن بنابر احتیاط واجب بر وی حرام ابدی می­شود.
مسأله 130. اگر فردی با زنی که در عدّه­ای غیر از عدّۀ طلاق رجعی است - مانند عدّۀ طلاق بائن، عدّۀ عقد موقّت، عدّۀ وفات، عدّۀ وطی به شبهه، عدّۀ فسخ و انفساخ - زنا کند، موجب حرمت ابدی نمی­شود و می­توانند پس از سپری شدن ایّام عدّه - با رعایت آنچه در مسائل«156 و 158» ذکر می­شود - با هم ازدواج نمایند.
در این حکم، فرقی نیست که نزدیکی از طرف زن، زنا باشد یا وطی به شبهه.[1]
مسأله 131. اگر فردی با زن شوهردار که شوهرش مفقود و ناپدید شده زنا کند، سپس آشکار شود که شوهر آن زن فوت شده، ولی معلوم نشود که زنا قبل از فوت شوهر انجام شده یا بعد از آن، بنابر احتیاط واجب ازدواج با او جایز نیست؛
امّا اگر معلوم شود فوت مرد قبل از وقوع زنا بوده، این زن بر آن مرد زنا کننده حرام ابدی نمی­شود و بعد از سپری شدن عدّۀ وفات می­تواند با او ازدواج کند.
مسأله 132. اگر مردی با زنی که در عدّه است زنا نماید و نداند عدّۀ آن زن، عدّۀ رجعی بوده یا بائن، تا زمانی که این شک باقی است، بر او حرام ابدی محسوب نمی­شود؛
امّا اگر مرد بداند که زن در عدّۀ رجعی بوده، ولی شک داشته باشد که عدّۀ وی تمام شده یا نه، چنانچه با او زنا نماید، بنابر احتیاط واجب بر آن زن حرام ابدی می­شود.