مسأله 127. اگر فردی (نعوذ باللّه) با زن شوهردار زنا نماید، بنابر احتیاط واجب آن زن بر وی حرام ابدی می­شود.
شایان ذکر است، در این حکم فرقی نیست بین اینکه زن شوهردار در عقد دائم همسرش بوده یا عقد موقّت، مسلمان باشد یا کافر اهل کتاب، بالغ باشد یا نابالغ.
همین طور، فرقی نیست نزدیکی از طرف زن، زنا محسوب شود یا وطی به شبهه و نیز فرقی ندارد نزدیکی (زنا) از جلو انجام شده است یا از پشت.
حکم مذکور شامل موردی که مرد (زانی) از شوهردار بودن زن اطلاع نداشته یا بر انجام این عمل مجبور (اکراه) شده نیز می­شود.
مسأله 128. اگر زن شوهردار (نعوذ باللّه) مرتکب زنا شود، بر شوهر خود حرام نمی‏شود، هرچند بر این عمل اصرار ورزد؛ ولی چنانچه توبه نکند، بهتر است که شوهرش او را طلاق دهد.[1]