کتب فتوایی » توضیح المسائل جامع جلد (4)(چاپ 1403)
جستجو در:
نگاه زن به بدن مرد و پسر نامحرم
←
احکام روابط زن و مرد و مسائل اجتماعی آنان / 1. نگاه و تماس بدنی / نگاه مرد به زن و دختر نامحرم
مسأله 1. نگاه کردن مرد به مو و بدن زن بالغ نامحرم (غیر از صورت و دستها از سر انگشتان تا مچ) حرام است، هرچند بدون شهوت و لذّت جنسی باشد و فرد مطمئن باشد که با نگاه کردن به حرام نمیافتد.[1]
مسأله 2. نگاه کردن به صورت و دستهای زن از سر انگشتان تا مچ[2] با چند شرط جایز است:
الف. با شهوت و لذّت جنسی - هرچند درجۀ خفیف احساس جنسی - همراه نباشد؛
ب. این ترس و خوف وجود نداشته باشد که فرد با نگاه کردن به حرام بیفتد؛[3]
ج. صورت یا دستها دارای زینت یا آرایشی که پوشش آن واجب است،[4] نباشد؛ البتّه، احتیاط مستحب آن است که مرد - حتّی با وجود شرایط فوق نیز - به صورت یا دستهای زن نگاه نکند.
مسأله 3. نگاه کردن مرد به مو و بدن دختر نابالغ ممیّز[5] با رعایت شرط (الف و ب) از مسألۀ قبل جایز است؛ البتّه، احتیاط مستحب آن است که مرد به اعضایی از بدن دختران نابالغ ممیّز که معمولاً آن قسمتها را میپوشانند، نگاه نکند.
حکم مذکور، در مورد لمس بدن و مو ی وی نیز جاری میباشد. همچنین، احتیاط مستحب است که مرد، دختر نامحرمی که شش سال قمریش کامل شده را بغل نکند و روی پای خود نگذارد و او را نبوسد.
مسأله 4. نگاه کردن به زنان کافر یا مسلمانی که به رعایت حجاب اهمیّتی نمیدهند و اگر کسی آنان را در این مورد نهی از منکر نماید اعتنا نمیکنند، با رعایت شرط (الف و ب) از مسألۀ «2» جایز است؛ البتّه این حکم، فقط شامل قسمتهایی از بدن این زنان میشود که معمولاً آنها را نمیپوشانند؛ چه اینکه زینت داشته باشد یا نه.
مسأله 5. نگاه کردن مرد به موی سر پیرزن و همین طور قسمتهایی مانند گوش و زیر گردن و ساعد دست وی، چنانچه آن پیرزن به سبب کهولت سنّ بهطور معمول امیدی برای ازدواج وی وجود ندارد، با شرایطی که در مسألۀ «2» بیان شد، جایز است.
مسأله 6. نگاه کردن به داخل دهان زن با رعایت شرط (الف و ب) از مسألۀ«2» اشکال ندارد؛ امّا نگاه کردن به سایر اعضاء داخلی بدن زن مانند معده، روده و کبد بنابر احتیاط واجب جایز نیست، هرچند بدون لذّت جنسی و ترس به گناه افتادن باشد.[6]
مسأله 2. نگاه کردن به صورت و دستهای زن از سر انگشتان تا مچ[2] با چند شرط جایز است:
الف. با شهوت و لذّت جنسی - هرچند درجۀ خفیف احساس جنسی - همراه نباشد؛
ب. این ترس و خوف وجود نداشته باشد که فرد با نگاه کردن به حرام بیفتد؛[3]
ج. صورت یا دستها دارای زینت یا آرایشی که پوشش آن واجب است،[4] نباشد؛ البتّه، احتیاط مستحب آن است که مرد - حتّی با وجود شرایط فوق نیز - به صورت یا دستهای زن نگاه نکند.
مسأله 3. نگاه کردن مرد به مو و بدن دختر نابالغ ممیّز[5] با رعایت شرط (الف و ب) از مسألۀ قبل جایز است؛ البتّه، احتیاط مستحب آن است که مرد به اعضایی از بدن دختران نابالغ ممیّز که معمولاً آن قسمتها را میپوشانند، نگاه نکند.
حکم مذکور، در مورد لمس بدن و مو ی وی نیز جاری میباشد. همچنین، احتیاط مستحب است که مرد، دختر نامحرمی که شش سال قمریش کامل شده را بغل نکند و روی پای خود نگذارد و او را نبوسد.
مسأله 4. نگاه کردن به زنان کافر یا مسلمانی که به رعایت حجاب اهمیّتی نمیدهند و اگر کسی آنان را در این مورد نهی از منکر نماید اعتنا نمیکنند، با رعایت شرط (الف و ب) از مسألۀ «2» جایز است؛ البتّه این حکم، فقط شامل قسمتهایی از بدن این زنان میشود که معمولاً آنها را نمیپوشانند؛ چه اینکه زینت داشته باشد یا نه.
مسأله 5. نگاه کردن مرد به موی سر پیرزن و همین طور قسمتهایی مانند گوش و زیر گردن و ساعد دست وی، چنانچه آن پیرزن به سبب کهولت سنّ بهطور معمول امیدی برای ازدواج وی وجود ندارد، با شرایطی که در مسألۀ «2» بیان شد، جایز است.
مسأله 6. نگاه کردن به داخل دهان زن با رعایت شرط (الف و ب) از مسألۀ«2» اشکال ندارد؛ امّا نگاه کردن به سایر اعضاء داخلی بدن زن مانند معده، روده و کبد بنابر احتیاط واجب جایز نیست، هرچند بدون لذّت جنسی و ترس به گناه افتادن باشد.[6]
[1]. این حکم، موارد استثنایی دارد که در مسائل بعد بیان میشود.
[2]. نگاه کردن به خود مچ جایز نیست.
[3]. توضیح مطلب از این قرار است که گاهی نگاه کردن - هرچند بدون لذّت - باعث میشود انسان مرتکب گناهی شود؛ مثل اینکه پس از این نگاه وسوسه شده و مبتلا به نگاه حرامی همچون نگاه با لذّت به همان فرد یا فرد دیگر یا تصویر و مانند آن شود؛ در چنین مواردی که فرد میترسد نگاه بدون لذّت وی، موجب امر حرامی مانند موارد مذکور شود - هرچند به این امر مطمئن نباشد - نباید نگاه کند.
[4]. توضیح مواردی که پوشش آن واجب است، در مسألۀ «32» ذکر میشود.
[5]. حکم نگاه به عورت، در مسألۀ «11» خواهد آمد.
[6]. نگاه کردن از طریق دستگاه سونوگرافی و مانند آن، در صورتی که اعضای داخلی را به گونهای نمایان نکند که عرفاً رؤیت اعضای مذکور بر آن صدق کند، اشکال ندارد.