مسأله 1603. برخی از افراد شرعاً نسبت به تصرّف در «اموال خود» و نیز تصرّف در «نَفْس خود»[1] و همین‌طور تصرّف در «ذمّۀ خود» محدودیّت‌هایی دارند و شرعاً ممنوع از تصرّف می‌باشند؛ این افراد «محجور» نامیده می‌شوند که مهم‌ترین آنان عبارتند از «نابالغ»، «دیوانه»، «سفیه»، «مفلّس» و «فرد مریض در مرض وفات»؛ احکام مربوط به محجورین، در مسائل بعد ذکر می‌شود.