مسأله 1300. اگر کسی که مال به او بخشیده شده، در مقابل بخشش هبه ‌کننده، عوضی - هرچند مالی کم ارزش[1]- به او بدهد و وی هم آن را به قصد دریافت عوض هبه بپذیرد، هبه لازم شده و هیچ ‌یک از دو طرف نمی‌توانند مالی را که هبه کرده‌اند، بدون رضایت دیگری پس بگیرند.
شایان ذکر است، در این حکم فرقی نیست که پرداخت عوض از سوی هبه کننده شرط شده باشد یا آنکه گیرندۀ هبه بدون اینکه شرط شده باشد، عوضی را به هبه کننده بدهد.
هبه در این موارد، «هبۀ معوَّضه» نام دارد.[2]