مسأله 1295. اگر مالی که هبه شده پس از تحویل، تغییر کند - چه اینکه تغییر بر اثر استفاده و تصرّف فردی باشد که مال به او هبه شده و چه بدون آن- چنانچه طوری باشد که عرفاً مال به شکل اوّل خود باقی نمانده باشد، هبه لازم شده و هبه‌ کننده نمی‌تواند آن را پس بگیرد؛
مثلاً اگر گندم بخشیده شده، آرد شود یا با آرد هبه شده، نان پخته شود یا با پارچۀ هبه شده پیراهنی دوخته شود یا با کاموای بخشیده شده لباسی بافته شود یا حیوان زنده هبه شده ذبح و مهیّای طبخ شود. همین طور، اگر جوجۀ هبه شده تبدیل به مرغ شود، هبه‌ کننده نمی‌تواند آن را پس بگیرد.
مسأله 1296. اگر تصرّف در مال یا گذشت زمان و اسباب طبیعی، به‌ گونه‌ای که در مسألۀ قبل ذکر شد تغییری در آن ایجاد نکند - مثل آنکه فرد، لباس هبه شده را بپوشد یا آن را بشوید یا فرش را پهن کند یا ماشین بخشیده شده را سوار شود یا طلایی که هبه شده، قیمتش چند برابر شود - چنین مواردی موجب لازم شدن هبه و عدم امکان رجوع نمی‌شود و در این صورت، چنانچه مال هبه شده معیوب شده باشد، هبه کننده نمی­تواند مطالبۀ ما به التفاوت (أرش) نماید.