مسأله 1233. «عاریه» آن است که انسان مالی[1] را در اختیار دیگری قرار دهد تا بدون اینکه عوضی بپردازد (به‌طور مجّانی) از آن استفاده کند.

مسأله 1234. عاریه «عقد»[2] می‌باشد و برای محقّق شدنش، لازم است «ایجاب و قبول» به صورت لفظی یا عملی صورت گیرد.
بنابراین، اگر مثلاً صاحب مال، آن را به عنوان عاریه به دیگری بدهد و او هم به همین قصد بگیرد، عاریه محقّق شده است (عاریه معاطاتی).