مسأله 1160. وکالت در اموری که باید توسّط خود فرد - بدون واسطه - انجام شود، مانند قسم خوردن - مخصوصاً در امور حقوقی و منازعات در نزد حاکم شرع - و همین طور نذر و عهد و اقرار و شهادت و لِعان و ظِهار،[1] صحیح نیست.

مسأله 1161. وکالت در انجام هر یک از عقدها - چه برای ایجاب و چه قبول - صحیح است.

بنابراین، انسان می‌تواند برای خرید، فروش، صلح، اجاره، هبه (بخشش)، عاریه، ودیعه، مضاربه، مزارعه، مساقات، قرض، رهن، شرکت، ضمان، حواله، کفالت، ازدواج و نیز خود وکالت، وکیل بگیرد.

مسأله 1162. وکالت در اموری مانند وصیّت، وقف، جُعاله، طلاق، ابراء (بخشش بدهکار)، أخذ به شفعه، اسقاط حقّ شفعه، فسخ هر یک از عقدها در مواردی که موکّل حقّ فسخ دارد و نیز اسقاط حقّ فسخ، صحیح است.

مسأله 1163. انسان می‌تواند برای تحویل گرفتن، تحویل دادن در معاملات و مانند آن وکیل بگیرد و تحویل وکیل در حکم تحویل موکّل است.

بنابراین، اگر قرض دهنده در عقد قرض مال مورد قرض را به کسی که در قرض گرفتن وکیل قرض‌گیرنده است بدهد، قرض محقّق شده است.

مسأله 1164. زوج - چه حاضر باشد و چه غائب - می‌تواند برای طلاق دادن همسر خود وکیل بگیرد؛ بلکه می‌تواند برای طلاق به خود زن وکالت دهد تا خودش یا به وسیلۀ وکیلش، طلاق را محقّق نماید.