همان طور که در فصل «معاملات باطل و حرام» ذکر شد، ربا بر سه قسم است، که در این فصل احکام قسم دوم آن (ربای در قرض) بیان می­شود.

مسأله 1016. ربای در قرض عبارت است از اینکه قرض دهنده در ضمن عقد قرض، زیاده‌ای را - که دارای ارزش مالی است - بر عهدۀ قرض گیرنده شرط نماید؛ مانند اینکه از وی بخواهد مبلغی را بیش از آنچه قرض گرفته، به وی پس دهد، که تفصیل آن در ضمن مسائل بعد خواهد آمد.

مسأله 1017. ربا‌خواری از گناهان بزرگ است و مذمّتی که دربارۀ رباخواران در قرآن مجید و روایات وارد شده، دربارۀ کمتر گناهی دیده می‌شود.
ربا دادن مثل ربا گرفتن حرام است، ولی اصل قرض صحیح است[1] و کسی که مالی را به صورت قرض ربوی گرفته، مالک آن می‏شود و حقّ تصرّف در آن را دارد.[2]

مسأله 1018. همان طور که انعقاد قرض ربوی و پذیرفتن شرط ضمن آن حرام است، ادای زیاده به عنوان وفای به شرط ربا و نیز، دریافت آن حرام می‌باشد.