مسأله 1011. اگر مالی که قرض داده شده از اموال مثلی باشد (مانند پول، برنج، گندم، جو) و قیمت آن کم یا زیاد شود، بر قرض گیرنده لازم است مثل آن[1] را (چه از نظر اوصاف و خصوصیّات و چه از نظر مقدار) به قرض دهنده پس بدهد و وی نمی­تواند از قبول آن امتناع ورزد، هرچند قیمت آن تفاوت کرده باشد.[2]
مسأله 1012. اگر مالی که قرض داده شده از اموال قیمی باشد (مانند اسب، سنگ­های قیمتی)[3]، قرض گیرنده باید قیمت آن مال در روزی که آن را قرض گرفته است[4] به صورت پول رایج به قرض دهنده پس بدهد و وی نمی‌تواند از قبول آن امتناع ورزد؛[5]
البتّه، در این مسأله و مسألۀ قبل بدهکار و طلبکار می­توانند به غیر آنچه ذکر شد (مثلاً به پول یا کالا از جنس دیگر) بابت ادای بدهی راضی شوند.