مسأله 982. مالی که گرو گذاشته شده، نزد رهن گیرنده «امانت» محسوب می‌شود. بنابراین، اگر از بین برود یا معیوب شود، چنانچه وی در نگهداری‌ از آن کوتاهی کرده یا در آن تصرّف غیر مجاز نموده، ضامن است؛ در غیر این صورت، ضامن نیست.[1]
مسأله 983. رهن گیرنده نمی‏تواند در مالی که گرو گرفتــه، بدون اجازۀ مالــک آن - چه رهن دهنده باشد، چه کسی دیگر - تصرّف نماید. بنابراین، اگر از منافع آن استفاده کند - با توضیحی که در مسألۀ «1497» ذکر می­شود - باید اجرت المثل آن را به مالکش بپردازد.
نیز رهن دهنده - چه خود بدهکار باشد و چه شخص دیگر - حقّ ندارد کاری کند که با حقّ رهن گیرنده منافات دارد، مانند اینکه مال گرویی را از بین ببرد یا آن را بفروشد یا هبه نماید یا کاری کند که ارزش مالیش کم شود؛[2]
امّا انجام تصرّفاتی که منافات با حقّ رهن گیرنده ندارد - مانند سکونت در منزلی که گرو گذاشته شده و سند مالکیّت آن در اختیار رهن گیرنده قرار گرفته - اشکال ندارد.