مسأله 929. اگر فردی که حقّ مالی به عهدۀ او ثابت است و مدیون می­باشد، طلبکار را نشناسد، چنانچه احتمال عقلایی دهد که با فحص و تحقیق بتواند وی را شناسایی نماید، لازم است برای شناسایی طلبکار (یا ورثۀ وی در صورت فوت) جستجو و تحقیق نموده و بدهی خویش را مطابق دستور شرع به طلبکار ادا نماید.[1]

مسأله 930. اگر بدهکار بداند یکی از افراد محصور[2] - مثلاً یکی از پنج نفر معیّن - از وی طلبکار است، ولی نداند کدام یک‌ از آنهاست، احتیاط واجب است به هر صورت که برایش مقدور است - هرچند با پرداخت مبلغی از مال خویش به آنها - از همۀ آنان رضایت بطلبد[3] و اگر رضایت گرفتن از آنها برایش ممکن نباشد، باید قرعه[4] بیندازد؛[5] امّا اگر طلبکار نامشخّص و مردّد بین تعداد غیر محصوری (مثلاً صد نفر) بوده و بدهکار از پیدا کردن آن شخص (یا ورثۀ وی در صورت فوت) هرچند در آینده، مأیوس و ناامید باشد، باید بدهی مذکور را هر چه زودتر[6] از طرف طلبکار واقعی به عنوان «ردّ مظالم» به فقرای دارای شرایط استحقاق[7] صدقه دهد و بنابر احتیاط واجب این کار با اجازه از حاکم شرع یا نمایندۀ وی باشد.[8]