مسأله 928. اگر بدهکار، در مواردی که حقّ ادای بدهی را دارد که توضیح آن در مسألۀ «891» ذکر شد، بدهی خود را بپردازد، ‌بر طلبکار قبول آن لازم است و چنانچه طلبکار از قبول آن امتناع ورزد، در صورت درخواست بدهکار، حاکم شرع او را مجبور به دریافت آن می‌نماید.
البتّه، اگر اجبار او غیر ممکن یا مشقّت خیلی زیاد که معمولاً قابل تحمّل نیست (حَرَج) داشته باشد، بدهکار می­تواند آن را به حاکم شرع یا وکیل وی تحویل دهد که در این صورت، با قبول و دریافت او به عنوان ولیّ فرد ممتنع (طلبکار)، بدهکار بریء الذمّه می‌شود؛ سپس حاکم شرع یا نمایندۀ وی برای رساندن مال مذکور به صاحب آن حسب صلاحدید عمل می­نماید.[1]