مسأله 846. «مغارسه»، قراردادی است بین دو نفر که طیّ آن، فرد زمینی را در اختیار دیگری قرار می‌دهد تا در آن نهال بکارد و آنچه عمل می­آید برای هر دو باشد؛[1] چه اینکه نهال­ها متعلّق به مالک زمین باشد یا کسی که درخت می‌کارد یا مربوط به هر دو باشد.
چنین قراردادی صحیح است، هرچند احتیاط مستحب در ترک آن می‌باشد.

مسأله 847. برای رسیدن به نتیجۀ مغارسه،[2] می‌توان از قراردادهای دیگری نیز استفاده نمود؛ مثل آنکه بر آنچه در مسألۀ قبل ذکر شد، مصالحه کنند یا آنکه در نهال‌ها شریک شوند،[3] سپس مالک زمین، طرف مقابل را برای کاشتن نهال و نگهداری و رسیدگی به آنها در مدّت معیّن، در مقابل نصف منافع زمین در آن مدّت اجیر نماید.