مسأله 729. شرکت «اذنی» عقد جایز[1] است. بنابراین، هر یک از شرکا، می‌تواند از اجازه‌ای که در مورد تصرّف در مال خود به دیگری داده، برگردد و قرارداد شرکت را نسبت به سرمایۀ خویش فسخ نماید؛ چه قبل از شروع در کار باشد و چه بعد از آن؛ چه قبل از پیدایش سود باشد و چه بعد از آن؛ چه برای قرارداد، مدّت زمانی تعیین شده باشد یا زمان خاصّی را برای آن در نظر نگرفته باشند.

شایان ذکر است، در هر صورت، فسخ قرارداد شرکت باعث نمی‌شود شراکتی که دو طرف در سرمایه به‌طور مشاع داشته یا ایجاد کرده بودند، از بین برود.

مسأله 730. اگر در ضمن قرارداد شرکت یا قرارداد دیگر، شرط کنند که قرارداد شرکت «اذنی» را تا زمان معینّی فسخ نکنند، شرط مذکور صحیح است و عمل به آن واجب می‌باشد؛ ولی با این وجود، اگر یکی از دو طرف فسخ کند، هرچند وی به علّت مخالفت با تعهّد خود گناه کرده، امّا شرکت فسخ می‌شود.

مسأله 731. شرکت معاوضی عقد لازم است و هیچ‌ یک از شرکا، بدون رضایت دیگران، حقّ فسخ آن را تا انتهای زمان قرارداد ندارد؛ مگر در مواردی که فرد بر اثر خیار شرط در ضمن عقد یا تخلّف شرط یا سایر موارد خیار، حقّ فسخ شرکت را داشته باشد.