مسأله 549. مقدار کاری که مورد اجاره واقع می‌شود باید معلوم باشد؛ مثلاً اگر انسان فردی را برای خیّاطی اجیر می‌کند، باید لباس و کیفیّت دوخت را مشخّص نماید و اگر فردی را برای رانندگی اجیر می‌کند، راه یا مقدار مسافت را معلوم کند؛ مثلاً بگوید: «تو را برای رانندگی از مشهد تا قم از راه معیّن اجیر کردم»؛ البتّه، اگر اجاره از موارد نوع الف که در مسألۀ «534» ذکر شد باشد؛ مثلاً فردی را برای خیّاطی در کارگاه در ساعات معیّن اجیر کنند تا در این زمان هر پارچه‌ای که در اختیارش گذاشتند به کیفیّت خواسته ‌شده بدوزد، لازم نیست تعداد و جزئیّات آن معلوم باشد.

مسأله 550. اگر کار مورد اجاره طوری است که انجام آن در زمان مشخّص برای افراد اهمیّت دارد، باید آن زمان را هنگام اجاره معیّن کنند؛ مثلاً بگوید: «تا یک هفتۀ دیگر پیراهن را بدوز»؛ در غیر این صورت، تعیین زمان لازم نیست و هر وقت مستأجر بخواهد، اجیر باید آن کار را انجام دهد.

مسأله 551. اگر در اجاره، مدّتی برای انجام عمل تعیین شود - همان طور که در اجارۀ اعیان گفته شد - می‌توانند آن مدّت را بلافاصله پس از انعقاد اجاره قرار دهند یا آنکه ابتدای آن را مدّتی پس از انعقاد قرارداد بگذارند.
شایان ذکر است، چنانچه مدّتی برای انجام کار تعیین شود، ولی ابتدای مدّت ذکر نشود و نشانه و علامتی هم وجود نداشته باشد که از آن برداشت شود زمان خاصّی برای شروع اجاره در نظر دارند، شروع آن پس از انعقاد قرارداد می‌باشد.[1]