مسأله 398. اگر یکی از دو شریک، سهم خودش را به شخص سوّمی بفروشد - مثل اینکه «علی» در خانه‌ای با «حسن» به‌طور مشاع شریک باشد و وی «علی» سهم مشاع خود را به 100 میلیون تومان به «حسین» بفروشد - شریک او «حسن» با وجود شرایطی که در ادامه ذکر می‌شود، حقّ دارد آن سهم را با پرداخت همان مبلغ (100 میلیون تومان) بگیرد و تملّک نماید.
این حق، «شُفْعه» نام دارد و کسی که حقّ شفعه برای اوست («حسن» در مثال بالا)، «شفیع» نامیده می‌شود.
مسأله 399. حقّ شفعه همان طور که در بیع جاری می­شود، در آنچه فائده بیع را دارد، مانند صلح معاوضی یا هبه و بخشش معوّضه نیز جاری است؛
امّا در غیر این موارد، مانند اینکه فرد سهم مشاع خویش را مهریّه یا عوض طلاق خُلع قرار دهد، حقّ شفعه برای شریک دیگر ثابت نیست.