مسأله 1417. اگر انسان از کنار درخت یا زراعتی عبور کند، می‌تواند بدون آنکه به باغ، زمین زراعی، درختان و شاخه­های آنها، میوه­ها و غیر آن، آسیب و خسارت وارد کند، در همان مکان از میوه یا محصول آن بخورد، هرچند خوردن آن ضروری نباشد یا از همان ابتدا به قصد خوردن میوه یا محصولات دیگر از آن مسیر آمده باشد.
البتّه، حکم مذکور بنابر احتیاط واجب شامل موارد ذیل نمی­شود:
1. باغ یا زراعت، دیوار یا حصار و مانند آن داشته باشد.
2. گمان به نارضایتی مالک داشته باشد.
3. مالکِ آن، فرد محجور مثل بچّۀ نابالغ یا دیوانه باشد.[1]
شایان ذکر است، انسان حقّ ندارد میوه یا محصول را با خود ببرد که در این صورت، مقداری را که به همراه خود برده حرام، ولی آنچه را خورده است حلال می‌باشد.

مسأله 1418. درخت میوه‌ای که شاخۀ آن از دیوار باغ و مانند آن بیرون آمده، اگر انسان نداند صاحبش راضی است یا نه، بنابر احتیاط واجب نمی‌تواند از میوۀ آن بخورد، هرچند میوه در بیرون باغ روی زمین ریخته باشد؛ مگر آنکه نشانه و قرینه­ای باشد بر اینکه صاحبش از میوه­های ریخته شده اعراض کرده یا رضایت وی از راه معتبر دیگری احراز گردد.

مسأله 1419. خوردن از میوۀ درختانی که در خیابان­ها یا باغ­ها و پارک­های عمومی توسّط نهادها و بخش­های دولتی کاشته شده­اند، اگر از آن منع نشده است، اشکال ندارد.[2]