مسأله 1308. اگر دو نفر حیوان وحشی را شکار کنند و قتل حیوان عرفاً به هر دو نفر مستند باشد و یکی از آن دو نفر، شرایط صید شرعی را رعایت کند، ولی دیگری رعایت نکند، مثلاً یکی از آن دو عمداً نام خداوند متعال را در موقع صید نبرد، آن حیوان پاک و حلال نمی­شود.

مسأله 1309. اگر با سلاح شکار مانند شمشیر، بعضی از اعضای بدن حیوان وحشی مانند دست، پا، گوش یا قسمتی از سر جدا شود، عضو قطع شده نجس و حرام می‏باشد، ولی چنانچه آن حیوان را ذبح شرعی نمایند، باقیماندۀ بدن آن حیوان پاک و حلال می‌شود؛

البتّه، اگر سلاح شکار - با رعایت شرایط گذشته - حیوان وحشی را دو قسمت کند و صیّاد وقتی به حیوان برسد که جان داده یا حیوان زنده باشد، ولی فرصت کافی برای ذبح شرعی آن نباشد، هر دو قسمت حلال است، هرچند محلّ قطع، گردن حیوان باشد و بریدن از بالای چهار مجرای گردن[1] صورت گرفته باشد.

امّا اگر حیوان زنده بوده و به اندازۀ ذبح شرعی وقت باشد، قسمتی از بدن که سر و گردن ندارد، حرام و قسمتی از بدن که سر و گردن دارد، اگر آن را به صورت شرعی ذبح نمایند، حلال و پاک می‌شود.

مسأله 1310. اگر بدون رعایت شرایط صید مثلاً با چوب، میله، سنگ، یا شیء دیگری که شکار کردن با آن صحیح نیست حیوانی را دو قسمت کنند، قسمتی از بدن که سر و گردن ندارد نجس و حرام است و قسمتی از بدن که سر و گردن دارد، اگر زنده باشد و آن را به صورت شرعی ذبح نمایند، حلال و پاک می­شود.