مسأله 1251. شیوۀ شرعی سربریدن حیوان[1] آن است که چهار عضو حیوان به‌طور کامل بریده شود و آنها عبارتند از:
1. مجرای تنفّس (نای)؛
2. مجرای خوردن و آشامیدن (مِری)؛
3 و 4. دو شاهرگ گردن که در دو طرف مری و نای قرار دارند.
و بنابر احتیاط واجب شکافتن آنها، یا بریدن کامل نای (مجرای تنفّس) به تنهایی کافی نیست.
شایان ذکر است، بریدن این چهار عضو زمانی واقع می‏شود که ذبح حیوان از قسمت پایین برآمدگی زیر گلو که مانند «مُهره» است[2] انجام گردد؛ در غیر این صورت، نای و مری قطع نمی‌شوند، زیرا آغاز این دو عضو، از محلّ برجستگی مذکور می‌باشد. بنابراین، با رعایت امر مذکور، ذبح حیوان از وسط گردن یا پایین آن مانعی ندارد.

مسأله 1252. اگر فرد بعضی از این چهار عضو را ببرد و صبر کند تا حیوان بمیرد و بعد بقیّۀ آنها را قطع کند، ذبح شرعی صورت نمی­گیرد،[3] ولی در صورتی که باقیماندۀ چهار عضو را پیش از جان دادن حیوان و جدایی سر از بدن ببرد، کافی است.

مسأله 1253. اگر فرد ذبح حیوان را از قسمت بالای برآمدگی زیر گلو (جوزک) انجام دهد، ولی قبل از جان دادن حیوان متوجّه شود و چهار عضو را از قسمت پایین برآمدگی قطع نماید، ذبح شرعی محقّق می­شود؛ مگر آنکه سر از بدن حیوان جدا شده باشد که در این صورت، حیوان قابل ذبح شرعی نیست و مردار محسوب می­شود.

مسأله 1254. اگر مثلاً گرگ گلوی گوسفند را طوری بکَند که از چهار عضو چیزی نماند، آن گوسفند حرام می‏شود. همچنین است اگر از نای (مجرای تنفّس) چیزی نماند، بلکه اگر چهار عضو را طوری قطع کند که مقداری از آنها آویزان به سر، یا متّصل به بدن باقی بماند، آن گوسفند بنابر احتیاط واجب حرام می‏شود.
ولی اگر غیر از چهار عضو مذکور را بکَند، در صورتی که گوسفند زنده باشد و به دستوری که گفته می‏شود سرِ آن را ببرند، حلال و پاک می‏باشد.

مسأله 1255. بعد از بریده شدن چهار عضو معیّن - که در مسألۀ «1251» ذکر شد - بنابر احتیاط واجب باید کمی صبر کنند تا روح از بدن حیوان خارج شود، سپس سر حیوان را از بدنش جدا نمایند؛ البتّه اگر سر حیوان را عمداً قبل از خارج شدن روح جدا کنند، به ذبح شرعی خللی وارد نمی‌شود، هرچند بنابر احتیاط واجب این کار معصیت محسوب می‌شود؛ ولی اگر جدا شدن سر از روی غفلت یا به جهت تیزی چاقو باشد، اشکال ندارد.

حکم مذکور بنابر احتیاط واجب در مورد شکستن گردن و نیز قطع نخاع حیوان - پیش از خارج شدن روح از بدن حیوان - جاری می­شود.

مسأله 1256. ذبح شرعی لازم نیست از جلوی گردن حیوان انجام شود و ذبح از پشت گردن (قفا) نیز برای تذکیۀ حیوان کافی است، هرچند خلاف احتیاط مستحب می‌باشد؛ البتّه، اگر این عمل موجب شکستن گردن یا قطع نخاع حیوان شود، بنابر احتیاط لازم از جهت حکم تکلیفی جایز نیست.

مسأله 1257. اگر حیوانی سرکش شود یا مثلاً در چاه یا موضع تنگی بیفتد و خوف و ترس آن باشد که در آنجا بمیرد و نتوانند آن را به کیفیّت شرعی ذبح نمایند،[4] هرجای بدنش را که با چاقو، سر نیزه و مانند آن زخم بزنند و در اثر زخم جان بدهد، حلال می‏شود و رو به قبله بودن حیوان لازم نیست؛ ولی باید تمام شرایط دیگر - که برای ذبح شرعی حیوانات بیان می­شود - رعایت گردد.